Available languages

Taxonomy tags

Info

References in this case

References to this case

Share

Highlight in text

Go

Avis juridique important

|

61996J0124

Απόϕαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 7ης Μαΐου 1998. - Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου της Ισπανίας. - Παράβαση κράτους μέλους - Έκτη οδηγία 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου - Απαλλαγή ορισμένων παροχών υπηρεσιών συνδεομένων στενά με τον αθλητισμό ή τη σωματική αγωγή - Μη δικαιολογημένοι περιορισμοί. - Υπόθεση C-124/96.

Συλλογή της Νομολογίας του Δικαστηρίου 1998 σελίδα I-02501


Περίληψη
Διάδικοι
Σκεπτικό της απόφασης
Απόφαση για τα δικαστικά έξοδα
Διατακτικό

Λέξεις κλειδιά


Φορολογικές διατάξεις - Eναρμόνιση των νομοθεσιών - Φόροι κύκλου εργασιών - Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας - Απαλλαγές προβλεπόμενες με την έκτη οδηγία - Απαλλαγή ορισμένων παροχών υπηρεσιών συνδεομένων στενά με τον αθλητισμό ή τη σωματική αγωγή, οι οποίες παρέχονται από οργανισμούς μη κερδοσκοπικού σκοπού στα πρόσωπα που ασχολούνται με τις εν λόγω δραστηριότητες - Εθνική νομοθεσία η οποία χορηγεί την απαλλαγή μόνο σε ιδιωτικούς φορείς των οποίων τα τέλη εισόδου δεν υπερβαίνουν ένα συγκεκριμένο ποσό - Δεν επιτρέπεται

(Οδηγία 77/388 του Συμβουλίου, άρθρο 13, Α, § 1, στοιχείο ιγγ, και § 2, στοιχ. αα, τρίτη περίπτωση)

Περίληψη


Κράτος μέλος, το οποίο ορίζει ότι η απαλλαγή από τον φόρο προστιθεμένης αξίας όσον αφορά τις παροχές που συνδέονται στενά με τον αθλητισμό και τη σωματική αγωγή ισχύει μόνο για τους ιδιωτικούς φορείς των οποίων τα τέλη εισόδου δεν υπερβαίνουν ένα συγκεκριμένο ποσό, παραβαίνει τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει του άρθρου 13, Α, παράγραφος 1, στοιχείο ιγγ, της έκτης οδηγίας 77/388, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με τους φόρους κύκλου εργασιών.

Οι προϋποθέσεις που μπορούν να καθορίζονται βάσει του άρθρου 13, Α, παράγραφος 1, της έκτης οδηγίας ουδόλως αναφέρονται στον ορισμό του περιεχομένου της προβλεπόμενης στη διάταξη αυτή απαλλαγής. Πράγματι, οι προϋποθέσεις αυτές αποβλέπουν στη διασφάλιση της ορθής και απλής εφαρμογής των προβλεπομένων απαλλαγών και αφορούν τα μέτρα που προορίζονται να αποτρέψουν την ενδεχόμενη φοροδιαφυγή, φοροαποφυγή και κατάχρηση.

Η εφαρμογή του κριτηρίου του ύψους των τελών εισόδου ή των περιοδικών συνδρομών μπορεί να καταλήξει σε αντίθετα προς το άρθρο 13, Α, παράγραφος 1, στοιχείο ιγγ, αποτελέσματα. Πράγματι, η εφαρμογή τέτοιου κριτηρίου μπορεί να έχει ως συνέπεια ότι, αφενός, οργανισμός μη κερδοσκοπικού σκοπού αποκλείεται του ευεργετήματος της προβλεπόμενης στη διάταξη αυτή απαλλαγής και, αφετέρου, οργανισμός με κερδοσκοπικό σκοπό μπορεί να τυγχάνει του ευεργετήματος της απαλλαγής αυτής. Περαιτέρω, από τη διάταξη αυτή δεν προκύπτει ότι κράτος μέλος, αφού χορηγήσει απαλλαγή για ορισμένη παροχή υπηρεσιών συνδεομένων στενά με τον αθλητισμό ή τη σωματική αγωγή, η οποία προσφέρεται από οργανισμούς μη κερδοσκοπικού σκοπού, μπορεί να εξαρτά την απαλλαγή αυτή από άλλες προϋποθέσεις εκτός των προβλεπομένων στο άρθρο 13, Α, παράγραφος 2, της έκτης οδηγίας.

Από το άρθρο 13, Α, παράγραφος 1, στοιχείο αα, τρίτη περίπτωση, της έκτης οδηγίας δεν προκύπτει ότι κράτος μέλος, εξαρτώντας την απαλλαγή του άρθρου 13, Α, παράγραφος 1, στοιχείο ιγγ, από την τήρηση μιας ή περισσοτέρων από τις αναφερόμενες στη διάταξη αυτή προϋποθέσεις, μπορεί να τροποποιεί το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας αυτής. Εξάλλου, το άρθρο 13, Α, παράγραφος 2, στοιχείο αα, αποκλείει να απαλλάσσονται μόνον οι ιδιωτικοί αθλητικοί οργανισμοί ή τα ιδρύματα κοινωνικού χαρακτήρα, των οποίων τα τέλη εισόδου ή οι περιοδικές συνδρομές δεν υπερβαίνουν ένα συγκεκριμένο ποσό, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ο χαρακτήρας και η ιδιαιτερότητα κάθε αθλητικής δραστηριότητας.

Διάδικοι


Στην υπόθεση C-124/96,

Επιτροπή των Ευρωπαϋκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη αρχικώς από τους Enrico Traversa και Francisco Enrique Gonzαlez Dνaz, μέλη της Νομικής Υπηρεσίας, και ακολούθως από τους Miguel Dνaz-Llanos La Roche, νομικό σύμβουλο, Enrico Traversa και Carlos Gσmez de la Cruz, μέλος της ίδιας υπηρεσίας, με αντίκλητο στο Λουξεμβούργο τον Carlos Gσmez de la Cruz, Centre Wagner, Kirchberg,

προσφεύγoυσα,

κατά

Βασιλείου της Ισπανίας, εκπροσωπουμένου από τον Luis Pιrez de Ayala Becerril, abogado del Estado, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο την Πρεσβεία της Ισπανίας, 4-6, boulevard E. Servais,

καθού,

υποστηριζομένου από το

Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Βόρειας Ιρλανδίας, εκπροσωπούμενο από τη Lindsey Nicoll, του Treasury Solicitor's Department, επικουρούμενη από τη Sarah Moore, barrister, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο την Πρεσβεία του Ηνωμένου Βασιλείου, 14, boulevard Roosevelt,

παρεμβαίνον,

που έχει ως αντικείμενο να αναγνωριστεί ότι το Βασίλειο της Ισπανίας, ορίζοντας ότι η απαλλαγή από τον φόρο προστιθεμένης αξίας όσον αφορά τις παροχές που συνδέονται στενά με τον αθλητισμό ή τη σωματική αγωγή ισχύει μόνον για τους ιδιωτικούς φορείς των οποίων τα τέλη εισόδου ή οι περιοδικές συνδρομές δεν υπερβαίνουν ένα συγκεκριμένο ποσό, παρέβη τις διατάξεις του άρθρου 13, Α, παράγραφος 1, στοιχείο ιγγ, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών - Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49),

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

(έκτο τμήμα),

συγκείμενο από τους H. Ragnemalm, πρόεδρο τμήματος, G. F. Mancini, P. J. G. Kapteyn (εισηγητή), J. L. Murray και K. M. Iωάννου, δικαστές,

γενικός εισαγγελέας: A. La Pergola

γραμματέας: R. Grass

έχοντας υπόψη την έκθεση τoυ εισηγητή δικαστή,

αφού άκουσε τον γενικό εισαγγελέα που ανέπτυξε τις προτάσεις του κατά τη συνεδρίαση της 3ης Φεβρουαρίου 1998,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

Σκεπτικό της απόφασης


1 Με δικόγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου στις 17 Απριλίου 1996, η Επιτροπή των Ευρωπαϋκών Κοινοτήτων άσκησε, δυνάμει του άρθρου 169 της Συνθήκης ΕΚ, προσφυγή με αντικείμενο να αναγνωριστεί ότι το Βασίλειο της Ισπανίας, ορίζοντας ότι η απαλλαγή από τον φόρο προστιθεμένης αξίας (στο εξής: ΦΠΑ) όσον αφορά τις παροχές που συνδέονται στενά με τον αθλητισμό ή τη σωματική αγωγή ισχύει μόνον για ιδιωτικούς φορείς των οποίων τα τέλη εισόδου ή οι περιοδικές συνδρομές δεν υπερβαίνουν ένα συγκεκριμένο ποσό, παρέβη τις διατάξεις του άρθρου 13, Α, παράγραφος 1, στοιχείο ιγγ, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών - Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49, στο εξής: έκτη οδηγία).

Η έκτη οδηγία

2 Το άρθρο 13, Α, της έκτης οδηγίας ορίζει ότι ορισμένες δραστηριότητες γενικού συμφέροντος απαλλάσσονται του ΦΠΑ. Ειδικότερα, στο μέρος Α, με τίτλο «Απαλλαγές ορισμένων δραστηριοτήτων γενικού συμφέροντος», το άρθρο 13 της έκτης οδηγίας προβλέπει:

«1. Με την επιφύλαξη άλλων κοινοτικών διατάξεων, τα κράτη μέλη απαλλάσσουν, υπό τις προϋποθέσεις που ορίζουν ώστε να εξασφαλίζεται η ορθή και απλή εφαρμογή των προβλεπομένων κατωτέρω απαλλαγών και να αποτρέπεται κάθε ενδεχόμενη φοροδιαφυγή, φοροαποφυγή και κατάχρηση:

(...)

ιγ) ορισμένες παροχές υπηρεσιών συνδεόμενες στενά με τον αθλητισμό ή την σωματική αγωγή και προσφερόμενες από οργανισμούς μη κερδοσκοπικού χαρακτήρος σε πρόσωπα ασχολούμενα με τον αθλητισμό ή την σωματική αγωγή.

(...)

2. α) Τα κράτη μέλη δύνανται να ορίζουν, χωριστά για κάθε περίπτωση, ότι η χορήγηση σε οργανισμούς, εκτός των οργανισμών δημοσίου δικαίου, κάθε μιας από τις απαλλαγές που προβλέπονται στην παράγραφο 1 περιπτώσεις β), ζ), η), θ), ιβ), ιγ) και ιδ), εξαρτάται από την τήρηση μιας ή περισσοτέρων από τις κάτωθι προϋποθέσεις:

- οι εν λόγω οργανισμοί δεν πρέπει να έχουν ως σκοπό την συστηματική επιδίωξη του κέρδους, τα ενδεχόμενα δε κέρδη τους δεν πρέπει σε καμμία περίπτωση να διανέμονται, αλλά να διατίθενται για την διατήρηση ή την βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών,

- η διοίκηση και διαχείριση τούτων πρέπει να ασκείται ουσιαστικά χωρίς μισθό, από πρόσωπα που δεν έχουν, είτε αυτά τα ίδια, είτε μέσω τρίτων προσώπων, άμεσο ή έμμεσο συμφέρον από τα αποτελέσματα της εκμεταλλεύσεως των σχετικών δραστηριοτήτων,

- οι τιμές τις οποίες καθορίζουν πρέπει να έχουν εγκριθεί από τις δημόσιες αρχές ή να μην υπερβαίνουν παρόμοιες εγκεκριμένες τιμές ή, προκειμένου περί πράξεων για τις οποίες δεν προβλέπεται έγκριση τιμής, οι τιμές πρέπει να είναι κατώτερες των καθοριζόμενων για ανάλογες πράξεις από εμπορικές επιχειρήσεις, οι οποίες υπόκεινται στον φόρο προστιθεμένης αξίας,

- οι απαλλαγές δεν πρέπει να δημιουργούν κίνδυνο στρεβλώσεως του ανταγωνισμού σε βάρος των εμπορικών επιχειρήσεων που υπόκεινται στον φόρο προστιθεμένης αξίας.»

Η εθνική νομοθεσία

3 Η συναφής ισπανική νομοθεσία αποτελείται από το άρθρο 20 του νόμου 37, της 28ης Δεκεμβρίου 1992, σχετικά με τον φόρο προστιθεμένης αξίας (στο εξής: νόμος 37/92), όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 13 του νόμου 42, της 30ής Δεκεμβρίου 1994 (στο εξής: νόμος 42/94). Η κρίσιμη για την υπόθεση διάταξη της νομοθεσίας αυτής είναι το άρθρο 20, παράγραφος 1, σημείο 13, το οποίο προβλέπει απαλλαγή για:

«τις υπηρεσίες που προσφέρονται από φυσικά πρόσωπα τα οποία ασχολούνται με τον αθλητισμό ή τη σωματική αγωγή, ανεξαρτήτως του προσώπου ή του φορέα που προσφέρει την παροχή, με την προϋπόθεση ότι οι εν λόγω υπηρεσίες συνδέονται άμεσα με τον αθλητισμό ή τη σωματική αγωγή και προσφέρονται από τα ακόλουθα πρόσωπα ή φορείς:

(...)

d) ιδιωτικούς αθλητικούς οργανισμούς ή ιδρύματα κοινωνικού χαρακτήρα των οποίων τα τέλη εισόδου ή οι περιοδικές συνδρομές δεν υπερβαίνουν τα κάτωθι αναφερόμενα ποσά:

τέλη εισόδου ή εγγραφής: 265 000 ισπανικές πεσέτες (ΡΤΑ),

περιοδικά τέλη: 4 000 ΡΤΑ μηνιαίως.»

Η προ της ασκήσεως προσφυγής διαδικασία

4 Με έγγραφο της 22ας Δεκεμβρίου 1992, η Επιτροπή πληροφόρησε το Βασίλειο της Ισπανίας ότι θεωρεί τις διατάξεις του άρθρου 8, σημείο 13, του ισπανικού νόμου σχετικά με τον φόρο προστιθεμένης αξίας (νόμος 30/85, της 2ας Αυγούστου 1985, όπως τροποποιήθηκε με τον νόμο 10/90, της 15ης Οκτωβρίου 1990) ασυμβίβαστες με τις διατάξεις του άρθρου 13, Α, παράγραφος 1, στοιχείο ιγγ, της έκτης οδηγίας.

5 Με έγγραφο της 28ης Μαου 1993, οι ισπανικές αρχές απάντησαν ότι η εφαρμοστέα ισπανική νομοθεσία είναι το άρθρο 20, παράγραφος 1, σημείο 13, του νόμου 37/92 και δεν παραβιάζει την έκτη οδηγία.

6 Λαμβανομένων υπόψη της αντιδράσεως αυτής και των επιχειρημάτων του Βασιλείου της Ισπανίας, η Επιτροπή του απηύθυνε, στις 10 Οκτωβρίου 1994, αιτιολογημένη γνώμη με την οποία εξακολουθούσε να θεωρεί ότι οι ισπανικές διατάξεις είναι ασυμβίβαστες με την έκτη οδηγία.

7 Με έγγραφο της 10ης Απριλίου 1995, το Βασίλειο της Ισπανίας επανέλαβε κατ' ουσίαν τα ήδη προβληθέντα με την απάντησή του στο έγγραφο της 22ας Δεκεμβρίου 1992 επιχειρήματα.

8 Εν συνεχεία, με τον νόμο 42/94, το Βασίλειο της Ισπανίας τροποποίησε εν μέρει το άρθρο 20, παράγραφος 1, σημείο 13, του νόμου 37/92. Η Επιτροπή θεώρησε ότι η τροποποίηση αυτή διευθετεί μέρος μόνον της παραβάσεως και ουδόλως μεταβάλλει τους ποσοτικούς περιορισμούς που επιβάλλονται στους ιδιωτικούς αθλητικούς οργανισμούς ή ιδρύματα.

Επί της ουσίας

9 Προς στήριξη της προσφυγής της, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι το άρθρο 20, παράγραφος 1, σημείο 13, του νόμου 37/92, που προβλέπει ότι απαλλάσσονται του ΦΠΑ μόνον τα ιδιωτικά αθλητικά ιδρύματα που εισπράττουν συνδρομές μη υπερβαίνουσες τα αναφερόμενα στο άρθρο αυτό ποσά, είναι αντίθετο προς το άρθρο 13, Α, της έκτης οδηγίας. Η επιβληθείσα από την ισπανική νομοθεσία πρόσθετη προϋπόθεση δεν επιτρέπεται ούτε από την εισαγωγική φράση του άρθρου 13, Α, παράγραφος 1, ούτε από το κείμενο του άρθρου 13, Α, παράγραφος 1, στοιχείο ιγγ, ούτε από το άρθρο 13, Α, παράγραφος 2, στοιχείο αα, τρίτη περίπτωση, της έκτης οδηγίας.

10 Η Ισπανική Κυβέρνηση, υποστηριζόμενη από την Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, ισχυρίζεται κατ' αρχάς ότι από την εισαγωγική φράση του άρθρου 13, Α, παράγραφος 1, της έκτης οδηγίας προκύπτει ότι τα κράτη μέλη διαθέτουν ευρεία εξουσία εκτιμήσεως για την εφαρμογή των προβλεπομένων στο άρθρο αυτό απαλλαγών.

11 Συναφώς, επισημαίνεται ότι οι προϋποθέσεις που μπορούν να καθορίζονται βάσει του άρθρου 13, Α, παράγραφος 1, της έκτης οδηγίας ουδόλως αναφέρονται στον ορισμό του περιεχομένου της προβλεπόμενης στη διάταξη αυτή απαλλαγής (βλ. απόφαση της 19ης Ιανουαρίου 1982, 8/81, Becker, Συλλογή 1982, σ. 53, σκέψη 32).

12 Πράγματι, οι προϋποθέσεις αυτές αποβλέπουν στη διασφάλιση της ορθής και απλής εφαρμογής των προβλεπομένων απαλλαγών και αφορούν τα μέτρα που προορίζονται να αποτρέψουν την ενδεχόμενη φοροδιαφυγή, φοροαποφυγή και κατάχρηση (βλ. προαναφερθείσα απόφαση Becker, σκέψεις 33 και 34).

13 Επομένως, πρέπει να απορριφθεί το επιχείρημα που αντλείται από την εισαγωγική φράση του άρθρου 13, Α, παράγραφος 1.

14 Εν συνεχεία, η Ισπανική Κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι, προκειμένου περί της απαλλαγής των παροχών υπηρεσιών του άρθρου 13, Α, παράγραφος 1, στοιχείο ιγγ, αντίθετα προς τις άλλες προβλεπόμενες στη διάταξη αυτή απαλλαγές, στο στοιχείο ιγγ προβλέπεται η απαλλαγή «ορισμένων» παροχών υπηρεσιών. Τούτο επιτρέπει στα κράτη μέλη να περιορίζουν το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 13, Α, παράγραφος 1, στοιχείο ιγγ, όχι μόνον αποκλείοντας ρητώς την απαλλαγή ορισμένων υπηρεσιών οι οποίες προσφέρονται από αθλητικά ιδρύματα, αλλά και εφαρμόζοντας «άλλα κριτήρια», όπως το ύψος της αντιπαροχής των εν λόγω υπηρεσιών.

15 Συναφώς, επισημαίνεται ότι από το άρθρο 13, Α, παράγραφος 1, στοιχείο ιγγ, της έκτης οδηγίας προκύπτει ότι η εν λόγω απαλλαγή αφορά παροχές υπηρεσιών που συνδέονται στενά με τον αθλητισμό ή τη σωματική αγωγή, οι οποίες προσφέρονται από οργανισμούς μη κερδοσκοπικού σκοπού.

16 Παγίως, κατά την ισπανική νομοθεσία, η προβλεπόμενη στο άρθρο 13, Α, παράγραφος 1, στοιχείο ιγγ, της έκτης οδηγίας απαλλαγή χορηγείται μόνον στους ιδιωτικούς αθλητικούς οργανισμούς ή ιδρύματα κοινωνικού χαρακτήρα των οποίων τα τέλη εισόδου ή οι περιοδικές συνδρομές δεν υπερβαίνουν συγκεκριμένο ποσό.

17 Έτσι, η εφαρμογή του κριτηρίου του ύψους των τελών εισόδου ή των περιοδικών συνδρομών μπορεί να καταλήξει σε αντίθετα προς το άρθρο 13, Α, παράγραφος 1, στοιχείο ιγγ, αποτελέσματα. Πράγματι, όπως επισήμανε ο γενικός εισαγγελέας στην παράγραφο 5 των προτάσεών του, η εφαρμογή τέτοιου κριτηρίου μπορεί να έχει ως συνέπεια ότι, αφενός, οργανισμός μη κερδοσκοπικού σκοπού αποκλείεται του ευεργετήματος της προβλεπόμενης στη διάταξη αυτή απαλλαγής και, αφετέρου, οργανισμός με κερδοσκοπικό σκοπό μπορεί να τυγχάνει του ευεργετήματος της απαλλαγής αυτής.

18 Περαιτέρω, από τη διάταξη αυτή δεν προκύπτει ότι κράτος μέλος, αφού χορηγήσει απαλλαγή για ορισμένη παροχή υπηρεσιών συνδεομένων στενά με τον αθλητισμό ή τη σωματική αγωγή, η οποία προσφέρεται από οργανισμούς μη κερδοσκοπικού σκοπού, μπορεί να εξαρτά την απαλλαγή αυτή από άλλες προϋποθέσεις εκτός των προβλεπομένων στο άρθρο 13, Α, παράγραφος 2.

19 Επομένως, ο περιορισμός της απαλλαγής των παροχών υπηρεσιών που συνδέονται στενά με τον αθλητισμό ή τη σωματική αγωγή μόνον στους ιδιωτικούς αθλητικούς οργανισμούς ή στα ιδρύματα κοινωνικού χαρακτήρα, των οποίων τα τέλη εισόδου ή οι περιοδικές συνδρομές δεν υπερβαίνουν συγκεκριμένο ποσό, αντίκειται στο άρθρο 13, Α, παράγραφος 1, στοιχείο ιγγ, της έκτης οδηγίας.

20 Τέλος, η Ισπανική Κυβέρνηση παρατηρεί ότι ο καθορισμός ανωτάτου ορίου του ποσού των συνδρομών για την απαλλαγή της παροχής υπηρεσιών του άρθρου 13, Α, παράγραφος 1, στοιχείο ιγγ, εμπίπτει στην έννοια των τιμών που έχουν εγκριθεί από τις δημόσιες αρχές κατά την έννοια του άρθρου 13, Α, παράγραφος 2, στοιχείο αα, τρίτη περίπτωση, και, επομένως, δικαιολογείται από την τελευταία αυτή διάταξη.

21 Επί του σημείου αυτού, αρκεί η διαπίστωση ότι από τη διάταξη αυτή δεν προκύπτει ότι κράτος μέλος, εξαρτώντας την απαλλαγή του άρθρου 13, Α, παράγραφος 1, στοιχείο ιγγ, από μία ή περισσότερες προϋποθέσεις προβλεπόμενες στην παράγραφο 2, στοιχείο αα, της διατάξεως αυτής, μπορεί να τροποποιεί το πεδίο εφαρμογής της απαλλαγής αυτής.

22 Εξάλλου, όπως ορθώς επισήμανε η Επιτροπή, το άρθρο 13, Α, παράγραφος 2, στοιχείο αα, της έκτης οδηγίας προβλέπει ότι τα κράτη μέλη μπορούν να εξαρτούν τη χορήγηση των προβλεπομένων απαλλαγών από την τήρηση μιας ή περισσοτέρων από τις αναφερόμενες στη διάταξη αυτή προϋποθέσεις. Συνεπώς, η διάταξη αυτή αποκλείει τον περιορισμό της απαλλαγής από τον φόρο στις παροχές υπηρεσιών που συνδέονται στενά με τον αθλητισμό ή τη σωματική αγωγή στους ιδιωτικούς αθλητικούς οργανισμούς ή στα ιδρύματα κοινωνικού χαρακτήρα, των οποίων τα τέλη εισόδου ή οι περιοδικές συνδρομές δεν υπερβαίνουν ένα συγκεκριμένο ποσό, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ο χαρακτήρας και η ιδιαιτερότητα κάθε αθλητικής δραστηριότητας.

23 Επομένως, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι το Βασίλειο της Ισπανίας, ορίζοντας ότι η απαλλαγή από τον ΦΠΑ όσον αφορά τις παροχές που συνδέονται στενά με τον αθλητισμό ή τη σωματική αγωγή ισχύει μόνο για ιδιωτικούς φορείς, των οποίων τα τέλη εισόδου ή οι περιοδικές συνδρομές δεν υπερβαίνουν ένα συγκεκριμένο ποσό, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 13, Α, παράγραφος 1, στοιχείο ιγγ, της έκτης οδηγίας.

Απόφαση για τα δικαστικά έξοδα


Επί των δικαστικών εξόδων

24 Κατά το άρθρο 69, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα. Εφόσον το Βασίλειο της Ισπανίας ηττήθηκε, πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα. Κατά το άρθρο 69, παράγραφος 4, του κανονισμού αυτού, τα κράτη μέλη και τα όργανα που παρεμβαίνουν στη δίκη φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

Διατακτικό


Για τους λόγους αυτούς,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

(έκτο τμήμα),

αποφασίζει:

25 Το Βασίλειο της Ισπανίας, ορίζοντας ότι η απαλλαγή από τον φόρο προστιθεμένης αξίας όσον αφορά τις παροχές που συνδέονται στενά με τον αθλητισμό ή τη σωματική αγωγή ισχύει μόνο για τους ιδιωτικούς φορείς, των οποίων τα τέλη εισόδου ή οι περιοδικές συνδρομές δεν υπερβαίνουν ένα συγκεκριμένο ποσό, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 13, Α, παράγραφος 1, στοιχείο ιγγ, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών - Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση.

26 Καταδικάζει το Βασίλειο της Ισπανίας στα δικαστικά έξοδα.

27 Το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Βόρειας Ιρλανδίας φέρει τα δικαστικά του έξοδα.