Available languages

Taxonomy tags

Info

References in this case

Share

Highlight in text

Go

ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (τέταρτο τμήμα)

της 30ής Μαΐου 2006 (*)

«Άρθρο 104, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας – Χρηματοδοτική μίσθωση αυτοκινήτων – Απαγόρευση χρησιμοποίησης εντός κράτους μέλους ενός οχήματος που ανήκει σε εταιρία χρηματοδοτικής μίσθωσης εγκατεστημένη εντός άλλου κράτους μέλους και το οποίο είναι ταξινομημένο εντός του κράτους αυτού – Μόνιμη χρήση στο έδαφος του πρώτου κράτους μέλους»

Στην υπόθεση C-435/04,

με αντικείμενο αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 234 ΕΚ, που υπέβαλε το Cour de cassation (Βέλγιο) με απόφαση της 6ης Οκτωβρίου 2004, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 14 Οκτωβρίου 2004, στο πλαίσιο της ποινικής διαδικασίας κατά

Sébastien Victor Leroy,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (τέταρτο τμήμα),

συγκείμενο από τους K. Schiemann, πρόεδρο τμήματος, N. Colneric (εισηγήτρια) και E. Levits, δικαστές,

γενική εισαγγελέας: E. Sharpston

γραμματέας: R. Grass

κρίνοντας ότι πρέπει να αποφανθεί με αιτιολογημένη διάταξη, σύμφωνα με το άρθρο 104, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας,

αφού άκουσε τη γενική εισαγγελέα,

εκδίδει την ακόλουθη

Διάταξη

1        Η αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως αφορά την ερμηνεία των άρθρων 49 ΕΚ έως 55 ΕΚ.

2        Η αίτηση αυτή υποβλήθηκε στο πλαίσιο ποινικής διαδικασίας κινηθείσας κατά του S. Leroy, κατοίκου Βελγίου, λόγω του ότι οδηγούσε όχημα μη ταξινομημένο εντός του κράτους μέλους αυτού, το οποίο δεν έφερε την πινακίδα ταξινόμησης που παρέχεται κατά την επιβαλλόμενη ταξινόμηση.

 Το νομικό πλαίσιο

 Η κοινοτική νομοθεσία

3        Το άρθρο 49, πρώτο εδάφιο, EΚ ορίζει τα εξής:

«Στο πλαίσιο των κατωτέρω διατάξεων, οι περιορισμοί της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών στο εσωτερικό της Κοινότητας απαγορεύονται όσον αφορά τους υπηκόους των κρατών μελών που είναι εγκατεστημένοι σε κράτος της Κοινότητας άλλο από εκείνο του αποδέκτου της παροχής.»

 Η εθνική ρύθμιση

4        Το άρθρο 2, παράγραφος 1, του βασιλικού διατάγματος της 20ής Ιουλίου 2001, περί της ταξινομήσεως των οχημάτων (Moniteur belge της 8ης Αυγούστου 2001, σ. 27031), ορίζει τα εξής:

«Ένα όχημα δεν μπορεί να τεθεί στην κυκλοφορία παρά μόνον αν έχει ταξινομηθεί και αν φέρει την πινακίδα ταξινομήσεως που παρέχεται κατά την ταξινόμηση.»

5        Το άρθρο 3 του ίδιου διατάγματος προβλέπει τα εξής:

«§ 1. Τα άτομα που κατοικούν στο Βέλγιο καταχωρίζουν τα οχήματα που πρόκειται να θέσουν σε κυκλοφορία στο Βέλγιο στο μητρώο οχημάτων του άρθρου 6, ακόμη και αν τα οχήματα αυτά έχουν ήδη ταξινομηθεί στην αλλοδαπή.

[…]

§ 2. Ωστόσο, στις κατωτέρω περιπτώσεις, η ταξινόμηση στο Βέλγιο οχημάτων ταξινομημένων στην αλλοδαπή τα οποία έχουν τεθεί σε κυκλοφορία από άτομα περιλαμβανόμενα στην παράγραφο 1 δεν είναι υποχρεωτική για:

1°      το όχημα που ένας αλλοδαπός εκμισθωτής θέτει στη διάθεση φυσικού ή νομικού προσώπου εγγεγραμμένου στα μητρώα βελγικού δήμου ή σε βελγικό εμπορικό μητρώο, τούτο δε για χρόνο που δεν υπερβαίνει τις 48 ώρες·

[…]»

6        Το άρθρο 29 του βασιλικού διατάγματος, της 16ης Μαρτίου 1968, περί συντονισμού των νόμων που αφορούν την αστυνόμευση της οδικής κυκλοφορίας (Moniteur belge της 27ης Μαρτίου 1968, σ. 3145), προβλέπει ένα καθεστώς κυρώσεων.

 Η διαφορά της κύριας δίκης και το προδικαστικό ερώτημα

7        Ο S. Leroy, κάτοικος Βελγίου, καταδικάστηκε, κατ’ εφαρμογήν των άρθρων 2, παράγραφος 1, του βασιλικού διατάγματος της 20ής Ιουλίου 2001 και 29 του βασιλικού διατάγματος της 16ης Μαρτίου 1968, λόγω του ότι οδηγούσε όχημα μη ταξινομημένο εντός του κράτους μέλους αυτού, το οποίο δεν έφερε την πινακίδα ταξινόμησης που παρέχεται κατά την επιβαλλόμενη ταξινόμηση.

8        Ο S. Leroy αναγνώρισε ότι είναι ο κύριος χρήστης του οχήματος αυτού που ανήκει σε εταιρία χρηματοδοτικής μίσθωσης εγκατεστημένης στο Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου. Δεν υποστήριξε ότι το εν λόγω όχημα χρησιμοποιούνταν για την άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας στο έδαφος κράτους μέλους διαφορετικού από το κράτος της κατοικίας του.

9        Το Cour de cassation, ενώπιον του οποίου άσκησε αναίρεση ο S. Leroy, αποφάσισε να αναστείλει τη διαδικασία και να υποβάλει στο Δικαστήριο το ακόλουθο προδικαστικό ερώτημα:

«Απαγορεύουν τα άρθρα 49 έως 55 της Συνθήκης της 25ης Μαρτίου 1957, περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, εθνική νομοθετική ρύθμιση κράτους μέλους απαγορεύουσα σε κατοικούντα και εργαζόμενο εντός αυτού του κράτους να χρησιμοποιεί εντός της επικρατείας του εν λόγω κράτους αυτοκίνητο η κυριότητα του οποίου ανήκει σε εταιρία χρηματοδοτικής μισθώσεως εγκατεστημένη σε άλλο κράτος μέλος, στην περίπτωση που το εν λόγω αυτοκίνητο δεν έχει ταξινομηθεί στο πρώτο κράτος, έστω και αν έχει ταξινομηθεί στο δεύτερο;»

 Επί του προδικαστικού ερωτήματος

10      Σύμφωνα με το άρθρο 104, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας, όταν η απάντηση σε υποβληθέν προδικαστικό ερώτημα μπορεί να συναχθεί σαφώς από τη νομολογία, το Δικαστήριο μπορεί να αποφανθεί με αιτιολογημένη διάταξη.

11      Κατά πάγια νομολογία, το άρθρο 49 ΕΚ απαγορεύει την εφαρμογή οποιασδήποτε εθνικής κανονιστικής ρυθμίσεως η οποία, χωρίς να δικαιολογείται αντικειμενικώς, εμποδίζει τη δυνατότητα του παρέχοντος υπηρεσίες να ασκεί πράγματι το εν λόγω δικαίωμα (βλ., μεταξύ άλλων, απόφαση της 21ης Μαρτίου 2002, C-451/99, Cura Anlagen, Συλλογή 2002, σ. Ι-3193, σκέψη 29). Περαιτέρω, της ελευθερίας παροχής υπηρεσιών τυγχάνει τόσο ο παρέχων τις υπηρεσίες όσο και ο αποδέκτης αυτών (απόφαση της 13ης Ιουλίου 2004, C-429/02, Bacardi France, Συλλογή 2004, σ. I-6613, σκέψη 31).

12      Δεν αμφισβητείται ότι η υποχρέωση ταξινομήσεως, στο κράτος μέλος όπου χρησιμοποιούνται, των οχημάτων για τα οποία έχει συναφθεί χρηματοδοτική μίσθωση με επιχείρηση εδρεύουσα σε άλλο κράτος μέλος καθιστά δυσχερέστερες τις διασυνοριακές πράξεις χρηματοδοτικής μίσθωσης (προπαρατεθείσα απόφαση Cura Anlagen, σκέψη 37). Η υποχρέωση ταξινόμησης δεν παύει να αποτελεί εμπόδιο για τον λόγο ότι η εταιρία που είναι εγκατεστημένη εντός άλλου κράτους μέλους μπορεί να ταξινομήσει το όχημα επ’ ονόματί της στο Βέλγιο, χωρίς να έχει εκεί μόνιμη εγκατάσταση (απόφαση της 15ης Δεκεμβρίου 2005, C-151/04 και C-152/04, Nadin κ.λπ., μη δημοσιευθείσα ακόμη στη Συλλογή, σκέψη 38).

13      Όσον αφορά ενδεχόμενη δικαιολόγηση της υποχρέωσης ταξινόμησης, το Δικαστήριο έχει ήδη εξετάσει την επίμαχη στο πλαίσιο της υποθέσεως της κύριας δίκης νομοθεσία με την προπαρατεθείσα απόφαση Nadin κ.λπ. Όσον αφορά το άρθρο 43 ΕΚ, το Δικαστήριο έκρινε, στη σκέψη 55 της αποφάσεως αυτής, ότι η εν λόγω διάταξη απαγορεύει μια τέτοια κανονιστική ρύθμιση κράτους μέλους, η οποία επιβάλλει σε μη μισθωτό εργαζόμενο που κατοικεί στο κράτος αυτό την υποχρέωση ταξινομήσεως εταιρικού οχήματος που τίθεται στη διάθεσή του από την εδρεύουσα σε άλλο κράτος μέλος εταιρία που τον απασχολεί, όταν το εταιρικό αυτό όχημα δεν προορίζεται να χρησιμοποιηθεί κατά τρόπο μόνιμο κυρίως εντός του πρώτου κράτους μέλους ούτε πράγματι χρησιμοποιείται κατ’ αυτόν τον τρόπο.

14      Κατά τρόπο ανάλογο, το άρθρο 49, πρώτο εδάφιο, ΕΚ απαγορεύει εθνική ρύθμιση κράτους μέλους, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, η οποία επιβάλλει σε πρόσωπο που κατοικεί εντός του κράτους μέλους αυτού να ταξινομεί όχημα μισθωμένο από εταιρία χρηματοδοτικής μίσθωσης εγκατεστημένης εντός άλλου κράτους μέλους, όταν το εν λόγω όχημα δεν προορίζεται να χρησιμοποιηθεί κατά τρόπο μόνιμο κυρίως εντός του πρώτου κράτους μέλους ούτε χρησιμοποιείται πράγματι κατ’ αυτόν τον τρόπο.

15      Εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εκτιμήσει τη διάρκεια της επίμαχης στο πλαίσιο της κύριας δίκης σύμβασης μισθώσεως και τη φύση της πραγματικής χρήσης του μισθωμένου οχήματος (βλ. προπαρατεθείσα απόφαση Nadin κ.λπ., σκέψη 42).

16      Κατόπιν των προεκτεθέντων, στο υποβληθέν ερώτημα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι τα άρθρα 49 ΕΚ έως 55 ΕΚ δεν απαγορεύουν εθνική ρύθμιση κράτους μέλους, όπως η επίμαχη στο πλαίσιο της κύριας δίκης, η οποία απαγορεύει σε πρόσωπο που κατοικεί και εργάζεται εντός του κράτους αυτού να χρησιμοποιεί, στο έδαφος του εν λόγω κράτους, το όχημα το οποίο μίσθωσε από εταιρία χρηματοδοτικής μισθώσεως εγκατεστημένης εντός άλλου κράτους μέλους, όταν το όχημα αυτό δεν έχει ταξινομηθεί εντός του πρώτου κράτους και προορίζεται να χρησιμοποιηθεί κατά τρόπο μόνιμο κυρίως εντός του κράτους αυτού ή χρησιμοποιείται πράγματι κατ’ αυτόν τον τρόπο.

 Επί των δικαστικών εξόδων

17      Δεδομένου ότι η παρούσα διαδικασία έχει ως προς τους διαδίκους της κύριας δίκης τον χαρακτήρα παρεμπίπτοντος που ανέκυψε ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου, σ’ αυτό εναπόκειται να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων.

Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) διατάσσει:

Τα άρθρα 49 ΕΚ έως 55 ΕΚ δεν απαγορεύουν εθνική ρύθμιση κράτους μέλους, όπως η επίμαχη στο πλαίσιο της κύριας δίκης, η οποία απαγορεύει σε πρόσωπο που κατοικεί και εργάζεται εντός του κράτους αυτού να χρησιμοποιεί, στο έδαφος του εν λόγω κράτους, το όχημα το οποίο μίσθωσε από εταιρία χρηματοδοτικής μισθώσεως εγκατεστημένης εντός άλλου κράτους μέλους, όταν το όχημα αυτό δεν έχει ταξινομηθεί εντός του πρώτου κράτους και προορίζεται να χρησιμοποιηθεί κατά τρόπο μόνιμο κυρίως εντός του κράτους αυτού ή χρησιμοποιείται πράγματι κατ’ αυτόν τον τρόπο.

(υπογραφές)

* Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική.