Available languages

Taxonomy tags

Info

References in this case

Share

Highlight in text

Go

POSTANOWIENIE TRYBUNAŁU (czwarta izba)

z dnia 30 maja 2006 r.(*)

Artykuł 104 § 3 akapit pierwszy regulaminu – Leasing pojazdów samochodowych – Zakaz używania w jednym państwie członkowskim pojazdu należącego do spółki leasingowej mającej siedzibę w innym państwie członkowskim i w nim zarejestrowanego – Stałe używanie na terytorium pierwszego państwa członkowskiego

W sprawie C-435/04

mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Cour de cassation (Belgia) postanowieniem z dnia 6 października 2004 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 14 października 2004 r., w postępowaniu karnym przeciwko:

Sébastienowi Victorowi Leroy,

TRYBUNAŁ (czwarta izba),

w składzie: K. Schiemann, prezes izby, N. Colneric (sprawozdawca) i E. Levits, sędziowie,

rzecznik generalny: E. Sharpston,

sekretarz: R. Grass,

podjąwszy decyzję o rozstrzygnięciu sprawy postanowieniem z uzasadnieniem, zgodnie z art. 104 § 3 akapit pierwszy regulaminu,

po wysłuchaniu rzecznika generalnego,

wydaje następujące

Postanowienie

1        Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni art. 49–55 WE.

2        Wniosek ten został złożony w ramach postępowania karnego wszczętego przeciwko zamieszkałemu w Belgii S.V. Leroy w związku z faktem, iż prowadził on na terytorium Belgii pojazd niezarejestrowany w tym państwie członkowskim i niezaopatrzony w tablice rejestracyjne wydawane podczas wymaganej rejestracji.

 Ramy prawne

 Uregulowania wspólnotowe

3        Artykuł 49 akapit pierwszy WE stanowi:

„W ramach poniższych postanowień ograniczenia w swobodnym świadczeniu usług wewnątrz Wspólnoty są zakazane w odniesieniu do obywateli Państw Członkowskich mających swe przedsiębiorstwo w państwie Wspólnoty innym niż Państwo odbiorcy świadczenia”.

 Uregulowania krajowe

4        Artykuł 2 ust. 1 arrêté royal relatif à l’immatriculation des véhicules z dnia 20 lipca 2001 r. (belgijskiego rozporządzenia królewskiego w sprawie rejestracji pojazdów, Moniteur belge z dnia 8 sierpnia 2001 r., str. 27031) stanowi:

„Pojazd może zostać dopuszczony do ruchu tylko wtedy, gdy jest zarejestrowany i zaopatrzony w tablice rejestracyjne wydawane podczas rejestracji”.

5        Artykuł 3 arrêté royal relatif à l’immatriculation des véhicules stanowi:

„§ 1 Osoby zamieszkałe lub mające siedzibę w Belgii rejestrują w rejestrze pojazdów, o którym mowa w art. 6, pojazdy, które chcą wprowadzić do ruchu w Belgii, także wówczas, gdy pojazdy te zostały już zarejestrowane za granicą.

[…]

§ 2. W poniżej wymienionych przypadkach rejestracja w Belgii pojazdów, które zostały zarejestrowane za granicą i wprowadzone do ruchu przez osoby, o których mowa w § 1, nie jest obowiązkowa w odniesieniu do:

1      pojazdu, który został oddany na maksymalnie 48 godzin przez zagranicznego wynajmującego do dyspozycji osoby fizycznej wpisanej do ewidencji ludności belgijskiej gminy lub osoby prawnej wpisanej do belgijskiego rejestru handlowego;

[…]”.

6        Artykuł 29 arrêté royal portant coordination des lois relatives à la police de la circulation routière z dnia 16 marca 1968 r. (belgijskiego rozporządzenia królewskiego w sprawie koordynacji przepisów odnoszących się do regulacji ruchu drogowego, Moniteur belge z dnia 27 marca 1968 r., str. 3145) przewiduje system sankcji.

 Postępowanie przed sądem krajowym i pytanie prejudycjalne

7        Zamieszkały w Belgii S.V. Leroy został uznany, na podstawie art. 2 ust. 1 arrêté royal z dnia 20 lipca 2001 r. i art. 29 arrêté royal z dnia 16 marca 1968 r., winnym prowadzenia na terytorium Belgii pojazdu niezarejestrowanego w tym państwie członkowskim i niezaopatrzonego w tablice rejestracyjne wydawane podczas wymaganej rejestracji.

8        S.V. Leroy przyznał, że jest głównym użytkownikiem tego pojazdu należącego do spółki leasingowej mającej siedzibę w Wielkim Księstwie Luksemburga. Nie twierdził, że pojazd służył do wykonywania działalności zawodowej na terytorium państwa członkowskiego innego niż państwo, w którym miał miejsce zamieszkania.

9        Cour de cassation (trybunał kasacyjny), do którego odwołał się S.V. Leroy, postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału z następującym pytaniem prejudycjalnym:

„Czy uregulowania krajowe państwa członkowskiego zakazujące osobie zamieszkałej i pracującej w tym państwie używania na jego terytorium pojazdu należącego do spółki leasingowej mającej siedzibę w innym państwie członkowskim w sytuacji, gdy pojazd ten nie został zarejestrowany w tym pierwszym państwie, mimo że został zarejestrowany w drugim są sprzeczne z art. 49–55 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską z dnia 25 marca 1957 r.?”

 W przedmiocie pytania prejudycjalnego

10      Zgodnie z art. 104 § 3 akapit pierwszy regulaminu, jeżeli odpowiedź na pytanie zadane Trybunałowi w trybie prejudycjalnym może zostać w sposób jednoznaczny wyprowadzona z istniejącego orzecznictwa, może on orzec postanowieniem z uzasadnieniem.

11      Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem stosowanie wszelkich uregulowań krajowych, które bez obiektywnego uzasadnienia utrudniają podmiotowi świadczącemu usługi faktyczne korzystanie z tej swobody, jest sprzeczne z art. 49 WE (zob. w szczególności wyrok z dnia 21 marca 2002 r. w sprawie C-451/99 Cura Anlagen, Rec. str. I-3193, pkt 29). Swoboda świadczenia usług obejmuje zresztą zarówno usługodawcę, jak i usługobiorcę (wyrok z dnia 13 lipca 2004 r. w sprawie C-429/02 Bacardi France, Rec. str. I-6613, pkt 31).

12      Oczywiste jest, że obowiązek dokonania rejestracji w państwie członkowskim, na terenie którego używane są pojazdy wzięte w leasing od przedsiębiorstwa mającego siedzibę w innym państwie członkowskim, powoduje utrudnienia w leasingu transgranicznym (ww. wyrok w sprawie Cura Anlagen, pkt 37). Obowiązek dokonania rejestracji nie traci charakteru przeszkody z tego względu, że spółka mająca siedzibę w innym państwie członkowskim może dokonać w Belgii rejestracji pojazdu we własnym imieniu, bez konieczności posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności w tym państwie (wyrok z dnia 15 grudnia 2005 r. w sprawach połączonych C-151/04 i C-152/04 Nadin i in., Zb.Orz. str. I-11203, pkt 38).

13      Co się tyczy ewentualnego uzasadnienia obowiązku dokonania rejestracji, Trybunał poddał już uregulowania będące przedmiotem sporu w postępowaniu przed sądem krajowym analizie w wyżej wspomnianym wyroku w sprawie Nadin i in. W odniesieniu do art. 43 WE Trybunał orzekł, w pkt 55 tego wyroku, że powołany przepis sprzeciwia się temu, aby takie uregulowania krajowe jednego państwa członkowskiego nakładały na osobę prowadzącą działalność na własny rachunek, zamieszkałą w tym państwie członkowskim, obowiązek zarejestrowania w nim należącego do spółki pojazdu oddanego tej osobie do dyspozycji przez zatrudniającą ją spółkę, mającą siedzibę w innym państwie członkowskim, jeżeli pojazd należący do spółki nie jest ani zasadniczo przeznaczony do stałego używania w pierwszym państwie członkowskim, ani też w rzeczywistości nie jest używany w ten sposób.

14      Podobnie uregulowania krajowe państwa członkowskiego, takie jak będące przedmiotem postępowania przed sądem krajowym, nakładające na osobę zamieszkałą w tym państwie obowiązek dokonania w nim rejestracji pojazdu wynajętego od spółki leasingowej mającej siedzibę w innym państwie członkowskim, w sytuacji gdy pojazd ten nie jest ani zasadniczo przeznaczony do stałego używania w pierwszym państwie członkowskim, ani też w rzeczywistości nie jest używany w ten sposób, są sprzeczne z art. 49 akapit pierwszy WE.

15      Ocena długości umowy najmu będącej przedmiotem postępowania przed sądem krajowym oraz sposobu rzeczywistego używania wynajętego pojazdu należy do tego sądu (zob. ww. wyrok w sprawie Nadin i in., pkt 42).

16      W świetle powyższych rozważań na zadane pytanie należy odpowiedzieć, że uregulowania krajowe państwa członkowskiego, takie jak będące przedmiotem postępowania przed sądem krajowym, zakazujące osobie zamieszkałej i pracującej w tym państwie używania na jego terytorium pojazdu, który wynajęła od spółki leasingowej mającej siedzibę w innym państwie członkowskim, w sytuacji gdy pojazd ten nie został zarejestrowany w pierwszym państwie i gdy jest zasadniczo przeznaczony do stałego używania na jego terytorium lub w rzeczywistości jest używany w ten sposób, nie są sprzeczne z art. 49–55 WE.

 W przedmiocie kosztów

17      Dla stron postępowania przed sądem krajowym niniejsze postępowanie ma charakter incydentalny, dotyczy bowiem kwestii podniesionej przed tym sądem; do niego zatem należy rozstrzygnięcie o kosztach.

Z powyższych względów Trybunał (czwarta izba) postanawia, co następuje:

Uregulowania krajowe państwa członkowskiego, takie jak będące przedmiotem postępowania przed sądem krajowym, zakazujące osobie zamieszkałej i pracującej w tym państwie używania na jego terytorium pojazdu, który wynajęła od spółki leasingowej mającej siedzibę w innym państwie członkowskim, w sytuacji gdy pojazd ten nie został zarejestrowany w pierwszym państwie i gdy jest zasadniczo przeznaczony do stałego używania na jego terytorium lub w rzeczywistości jest używany w ten sposób, nie są sprzeczne z art. 49–55 WE.

Podpisy

* Język postępowania: francuski.