Available languages

Taxonomy tags

Info

References in this case

References to this case

Share

Highlight in text

Go

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (πρώτο τμήμα)

της 6ης Ιουλίου 2006 (*)

«Έκτη οδηγία ΦΠΑ – Άρθρο 28 – Απαλλαγή με δικαίωμα επιστροφής του καταβληθέντος φόρου – Πώληση αγαθών που φορολογούνται με μηδενικό συντελεστή, εξοπλισμένων με αγαθά που φορολογούνται με τον κανονικό συντελεστή – Τροχόσπιτα – Ενιαία παράδοση»

Στην υπόθεση C-251/05,

με αντικείμενο αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 234 ΕΚ, που υπέβαλε το Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) (Ηνωμένο Βασίλειο) με απόφαση της 21ης Ιουλίου 2004, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 14 Ιουνίου 2005, στο πλαίσιο της διαδικασίας

Talacre Beach Caravan Sales Ltd

κατά

Commissioners of Customs & Excise,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (πρώτο τμήμα),

συγκείμενο από τους P. Jann, πρόεδρο τμήματος, K. Schiemann, N. Colneric, M. Ilešič (εισηγητή) και E. Levits, δικαστές,

γενική εισαγγελέας: J. Kokott

γραμματέας: L. Hewlett, κύρια υπάλληλος διοικήσεως,

έχοντας υπόψη την έγγραφη διαδικασία και κατόπιν της επ’ ακροατηρίου συζητήσεως της 6ης Απριλίου 2006,

λαμβάνοντας υπόψη τις παρατηρήσεις που υπέβαλαν:

–       η Talacre Beach Caravan Sales Ltd, εκπροσωπούμενη από τους R. Cordara, QC, A. Hitchmough, barrister, και B. Goren, solicitor,

–       η Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, εκπροσωπούμενη από τις C. White και T. Harris, επικουρούμενες από τον R. Anderson, QC,

–       η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τον R. Lyal,

αφού άκουσε τη γενική εισαγγελέα που ανέπτυξε τις προτάσεις της κατά τη συνεδρίαση της 4ης Μαΐου 2006,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

1       Η αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως αφορά την ερμηνεία του άρθρου 28 της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών – Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49), όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 92/77/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 19ης Οκτωβρίου 1992, για τη συμπλήρωση του κοινού συστήματος του φόρου προστιθεμένης αξίας και την τροποποίηση της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ (Προσέγγιση των συντελεστών ΦΠΑ) (ΕΕ L 316, σ. 1, στο εξής: έκτη οδηγία).

2       Η αίτηση αυτή υποβλήθηκε στο πλαίσιο ένδικης διαφοράς μεταξύ, αφενός, της εταιρίας Talacre Beach Caravan Sales Ltd (στο εξής: Talacre) και, αφετέρου, των Commissioners of Customs and Excise (στο εξής: Commissioners), αρμόδιας υπηρεσίας για την επιβολή του φόρου προστιθέμενης αξίας (στο εξής: ΦΠΑ) στο Ηνωμένο Βασίλειο, σχετικά με την εφαρμογή απαλλαγής με δικαίωμα επιστροφής του καταβληθέντος φόρου.

 Η διαφορά της κύριας δίκης και το προδικαστικό ερώτημα

3       H Talacre εκμεταλλεύεται εγκαταστάσεις αναψυχής για τροχόσπιτα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Τα κέρδη της προέρχονται από την πώληση καινούργιων και μεταχειρισμένων σταθερών τροχόσπιτων, την ενοικίαση θέσεων σταθμεύσεως και την παροχή συναφών διευκολύνσεων στους ιδιοκτήτες των τροχόσπιτων.

4       Ο εξοπλισμός των τροχόσπιτων που πωλεί η Talacre περιλαμβάνει κατά κανόνα λουτρό, καλύμματα δαπέδου, κουρτινόξυλα, κουρτίνες, ντουλάπια κουζίνας, έπιπλα και συσκευές κουζίνας, έπιπλα σαλονιού, τραπέζια, καρέκλες, σκαμπό, τραπέζια σαλονιού, καθρέπτες, ντουλάπες, κρεβάτια και στρώματα.

5       Στα τιμολόγια που εκδίδει ο κατασκευαστής των τροχόσπιτων προς την Talacre αναγράφονται χωριστά η τιμή των τροχόσπιτων χωρίς ΦΠΑ, καθώς και η τιμή του εσωτερικού εξοπλισμού πλέον ΦΠΑ με τον κανονικό συντελεστή.

6       Ωστόσο, η Talacre θεωρεί ότι η πώληση του τροχόσπιτου και του εσωτερικού εξοπλισμού συνιστά ενιαία και αδιαίρετη παράδοση αγαθών, η οποία πρέπει ως εκ τούτου να υπαχθεί σε ένα φορολογικό συντελεστή, δηλαδή στον εφαρμοζόμενο για το κύριο στοιχείο, δηλαδή για το τροχόσπιτο καθαυτό. Σύμφωνα με την ισχύουσα στο Ηνωμένο Βασίλειο νομοθεσία, για τροχόσπιτα όπως αυτά που πωλεί η Talacre ισχύει ο μηδενικός φορολογικός συντελεστής και, επομένως, αυτός θα πρέπει να εφαρμοστεί εν προκειμένω.

7       Συγκεκριμένα, το άρθρο 30 του νόμου περί φόρου προστιθέμενης αξίας (Value Added Tax Act, στο εξής: VAT Act) ορίζει ότι «σε μηδενικό συντελεστή υπόκειται η παράδοση αγαθών ή η παροχή υπηρεσιών στις περιπτώσεις που απαριθμούνται στο παράρτημα 8». Στην ομάδα 9 του εν λόγω παραρτήματος 8 περιλαμβάνονται «τροχόσπιτα που υπερβαίνουν τα όρια μεγέθους που ισχύουν για τη χρήση σε δρόμο ρυμουλκούμενου οχήματος με απόβαρο 2 030 χιλιόγραμμα, το οποίο ρυμουλκείται από μηχανοκίνητο όχημα».

8       Δεν αμφισβητείται ότι ο μηδενικός συντελεστής εξομοιούται προς απαλλαγή με δικαίωμα επιστροφής του καταβληθέντος φόρου κατά την έννοια του άρθρου 28, παράγραφος 2, της έκτης οδηγίας, το οποίο ορίζει:

«2. Με την επιφύλαξη του άρθρου 12, παράγραφος 3, κατά τη διαλαμβανομένη στο άρθρο [28ιβ] μεταβατική περίοδο εφαρμόζονται οι ακόλουθες διατάξεις:

α)      Δύνανται να διατηρηθούν οι απαλλαγές με επιστροφή του καταβληθέντος [φόρου] στο προηγούμενο στάδιο καθώς και οι μειωμένοι συντελεστές που είναι κατώτεροι από το ελάχιστο όριο μειωμένων συντελεστών που ορίζεται στο άρθρο 12, παράγραφος 3, που ίσχυαν την 1η Ιανουαρίου 1991, εφόσον δεν αντίκεινται στην κοινοτική νομοθεσία και πληρούν τις προϋποθέσεις που [ορίζονται] στην τελευταία περίπτωση του άρθρου 17 της δεύτερης οδηγίας της 11ης Απριλίου 1967.

[…]»

9       Αντιθέτως προς ό,τι υποστηρίζει η Talacre αναφορικά με τη φορολόγηση της παραδόσεως τροχόσπιτου με τον εξοπλισμό του, οι Commissioners εφάρμοσαν τον μηδενικό συντελεστή μόνο για τα τροχόσπιτα καθαυτά, για δε τον εσωτερικό εξοπλισμό τον κανονικό.

10     Επικαλέστηκαν συναφώς ότι ο VAT Act αποκλείει ρητώς τον εν λόγω εξοπλισμό από την εφαρμογή του μηδενικού συντελεστή.

11     Συγκεκριμένα, σύμφωνα με σημείωση που περιλαμβάνεται στο παράρτημα 8 του VAT Act, η ομάδα 9 του εν λόγω παραρτήματος δεν περιλαμβάνει «κινητά αγαθά, εκτός αυτών που αναφέρονται στην περίπτωση 3 της ομάδας 5» ούτε «τον εξοπλισμό για τροχόσπιτο ή σε πλωτή οικία». Κατά το άρθρο 96 του VAT Act, το παράρτημα 8 πρέπει να ερμηνεύεται σύμφωνα με τη σημείωση αυτή.

12     Η προσφυγή της Talacre κατά της αποφάσεως των Commissioners απορρίφθηκε από το VAT and Duties Tribunal και από το High Court of Justice (England & Wales), Chancery Division. Τα δικαστήρια αυτά έκριναν ότι το τροχόσπιτο και ο εσωτερικός εξοπλισμός του συνιστούν μεν ενιαία παράδοση, τούτο όμως δεν σημαίνει ότι το συνολικό τίμημα υπόκειται σε μηδενικό συντελεστή. Η Talacre άσκησε έφεση ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου.

13     Υπό τις περιστάσεις αυτές, το Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) αποφάσισε να αναστείλει τη διαδικασία και να υποβάλει στο Δικαστήριο το ακόλουθο προδικαστικό ερώτημα:

«Απαγορεύεται ένα κράτος μέλος, το οποίο, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 28, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, της [έκτης οδηγίας] και σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία, άσκησε το δικαίωμα παρεκκλίσεως υπάγοντας ορισμένα αγαθά σε μηδενικό συντελεστή ΦΠΑ και εξαιρώντας, βάσει του ίδιου νόμου, ορισμένα άλλα από την εφαρμογή του συντελεστή αυτού, να επιβάλλει στα μη υπoκείμενα στον μηδενικό συντελεστή αγαθά ΦΠΑ με τον κανονικό συντελεστή ακόμη και όταν υποκείμενα και μη στον μηδενικό συντελεστή αγαθά αποτελούν αντικείμενο μιας μόνον παραδόσεως;»

 Επί του προδικαστικού ερωτήματος

14     Με το ερώτημά του, το αιτούν δικαστήριο ερωτά κατ’ ουσία αν, σε περίπτωση που πραγματοποιείται μία μόνον παράδοση αγαθών, περιλαμβάνουσα, αφενός, ένα κύριο αγαθό που σύμφωνα με τη νομοθεσία κράτους μέλους απαλλάσσεται από τον ΦΠΑ με δικαίωμα επιστροφής του καταβληθέντος φόρου κατά την έννοια του άρθρου 28, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, της έκτης οδηγίας, και, αφετέρου, αγαθά που κατά την εν λόγω νομοθεσία δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της εν λόγω απαλλαγής, απαγορεύεται στο οικείο κράτος μέλος να επιβάλλει στα μη απαλλασσόμενα αγαθά ΦΠΑ με τον κανονικό συντελεστή.

15     Κατά την Talacre, στο ερώτημα αυτό πρέπει να δοθεί καταφατική απάντηση. Προβάλλει ότι το κράτος μέλος επ’ ουδενί μπορεί να εφαρμόσει διαφορετικούς φορολογικούς συντελεστές σε ενιαία παράδοση. Επικαλείται, συναφώς, τις αποφάσεις της 13ης Ιουλίου 1989, 173/88, Henriksen, Συλλογή 1989, σ. 2763, της 25ης Φεβρουαρίου 1999, C-349/96, CPP, Συλλογή 1999, σ. I-973, και της 15ης Μαΐου 2001, C-34/99, Primback, Συλλογή 2001, σ. I-3833.

16     Η Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου και η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων αμφισβητούν το επιχείρημα αυτό. Παρατηρούν ότι, υπό περιστάσεις όπως αυτές της κύριας δίκης, ο εφαρμοστέος συντελεστής ΦΠΑ εξαρτάται από τυχόν παρεκκλίσεις που το κράτος μέλος έχει θεσπίσει, όπως δικαιούται υπό ορισμένες προϋποθέσεις, σύμφωνα με το άρθρο 28 της έκτης οδηγίας. Δεδομένου ότι μία από τις προϋποθέσεις αυτές είναι η παρέκκλιση να ήταν σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 1991, το πεδίο εφαρμογής της απαλλαγής με δικαίωμα εκπτώσεως του καταβληθέντος φόρου δεν μπορεί να επεκταθεί πέραν αυτού που ρητώς ορίζει η εθνική νομοθεσία.

17     Συναφώς, πρέπει καταρχάς να επισημανθεί ότι το άρθρο 28, παράγραφος 2, της έκτης οδηγίας, το οποίο επιτρέπει στα κράτη μέλη να θεσπίζουν απαλλαγές με δικαίωμα εκπτώσεως του καταβληθέντος φόρου, εισάγει παρέκκλιση από το άρθρο 12, παράγραφος 3, της ίδιας οδηγίας, το οποίο ορίζει τον κανονικό συντελεστή ΦΠΑ.

18     Περαιτέρω, από τη διατύπωση του άρθρου 28, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, της έκτης οδηγίας προκύπτει ότι η εφαρμογή απαλλαγών με δικαίωμα εκπτώσεως του καταβληθέντος φόρου εξαρτάται από πολλές προϋποθέσεις. Οι απαλλαγές αυτές πρέπει είχαν τεθεί σε ισχύ μέχρι την 1η Ιανουαρίου 1991. Επιπλέον, πρέπει να είναι συμβατές με την κοινοτική νομοθεσία και να πληρούν τα κριτήρια του άρθρου 17, τελευταία περίπτωση, της καταργηθείσας δεύτερης οδηγίας 67/228/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 11ης Απριλίου 1967, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών – Διάρθρωση και κανόνες εφαρμογής του κοινού συστήματος φόρου προστιθεμένης αξίας (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 5), κριτήρια σύμφωνα με τα οποία απαλλαγές με δικαίωμα εκπτώσεως του καταβληθέντος φόρου μπορούν να θεσπιστούν μόνο για σαφώς καθοριζόμενους λόγους κοινωνικού συμφέροντος και προς όφελος των τελικών καταναλωτών.

19     Δεν αμφισβητείται, εν προκειμένω, ότι τα εν λόγω κριτήρια πληρούνται κατά το μέτρο που ο VAT Act απαλλάσσει από τον φόρο, με δικαίωμα εκπτώσεως του καταβληθέντος φόρου, τροχόσπιτα όπως αυτά που πωλεί η Talacre. Ειδικότερα, γίνεται δεκτό ότι ο μηδενικός συντελεστής ήταν σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 1991 και ότι είχε θεσπιστεί για λόγους κοινωνικού συμφέροντος.

20     Δεν αμφισβητείται επίσης ότι, σύμφωνα με τον VAT Act, ορισμένα αγαθά που παραδίδονται μαζί με τα τροχόσπιτα αποκλείονται ρητώς από το πεδίο εφαρμογής της απαλλαγής με δικαίωμα εκπτώσεως του καταβληθέντος φόρου. Κατά συνέπεια, όσον αφορά τα αγαθά αυτά, δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 28, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, της έκτης οδηγίας και ιδίως αυτή περί διατηρήσεως σε ισχύ μόνον των απαλλαγών που ήταν σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 1991.

21     Επομένως, τυχόν απαλλαγή των αγαθών αυτών από τον φόρο με δικαίωμα εκπτώσεως του καταβληθέντος φόρου θα διεύρυνε το πεδίο εφαρμογής της απαλλαγής που ισχύει για τα τροχόσπιτα καθαυτά. Αυτό θα είχε ως συνέπεια τα αγαθά που, σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία, αποκλείονται ρητώς από την εφαρμογή της απαλλαγής να απαλλάσσονται εντούτοις από τον φόρο δυνάμει του άρθρου 28, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, της έκτης οδηγίας.

22     Επιβάλλεται η διαπίστωση ότι μια τέτοια ερμηνεία του άρθρου 28, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, της έκτης οδηγίας προσκρούει στο γράμμα και στον σκοπό της διατάξεως αυτής, κατά την οποία το περιεχόμενο της παρεκκλίσεως που η διάταξη αυτή θεσπίζει καλύπτει μόνον ό,τι προέβλεπε η εθνική νομοθεσία την 1η Ιανουαρίου 1991. Όπως επισήμανε η γενική εισαγγελέας στα σημεία 15 και 16 των προτάσεών της, το άρθρο 28, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, της έκτης οδηγίας λειτουργεί ως ρήτρα «stand-still», με σκοπό να αποτρέψει τυχόν κοινωνικές επιπτώσεις που ενδεχομένως θα προκαλούσε η κατάργηση φορολογικών πλεονεκτημάτων που είχαν θεσπιστεί από την εθνική νομοθεσία, αλλά καταργήθηκαν με την έκτη οδηγία. Στο πλαίσιο του σκοπού αυτού, το περιεχόμενο των εθνικών κανονιστικών ρυθμίσεων που ήταν σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 1991 έχει αποφασιστική σημασία για τον καθορισμό του εύρους των παροχών για τις οποίες η έκτη οδηγία επιτρέπει τη διατήρηση, κατά τη μεταβατική περίοδο, μιας απαλλαγής.

23     Εξάλλου, το Δικαστήριο έχει επανειλημμένως τονίσει ότι πρέπει να ερμηνεύονται συσταλτικά οι διατάξεις της έκτης οδηγίας που εισάγουν παρεκκλίσεις από τη γενική αρχή σύμφωνα με την οποία ΦΠΑ επιβάλλεται σε κάθε παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών που πραγματοποιείται εξ επαχθούς αιτίας από υποκείμενο στον φόρο ο οποίος ενεργεί υπό αυτή του την ιδιότητα (βλ., κατά την έννοια αυτή, τις αποφάσεις της 22ας Οκτωβρίου 1998, C-308/96 και C-94/97, Madgett και Baldwin, Συλλογή 1998, σ. I-6229, σκέψη 34, της 8ης Μαΐου 2003, C-384/01, Επιτροπή κατά Γαλλίας, Συλλογή 2003, σ. I-4395, σκέψη 28, της 1ης Δεκεμβρίου 2005, C-394/04 και C-395/04, Υγεία, η οποία δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψεις 15 και 16, καθώς και της 8ης Δεκεμβρίου 2005, C-280/04, Jyske Finans, η οποία δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψη 21). Για τον λόγο αυτόν, οι προβλεπόμενες στο άρθρο 28, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, της έκτης οδηγίας απαλλαγές με δικαίωμα εκπτώσεως του καταβληθέντος φόρου δεν επιτρέπεται να επεκταθούν σε αγαθά που ο εθνικός νομοθέτης δεν είχε υπαγάγει στην απαλλαγή αυτή μέχρι την 1η Ιανουαρίου 1991.

24     Το συμπέρασμα αυτό δεν αναιρείται από το ότι η παράδοση του τροχόσπιτου και του εσωτερικού εξοπλισμού του μπορεί να χαρακτηριστεί ως ενιαία. Η σχετική με τις ενιαίες παραδόσεις νομολογία, την οποία επικαλείται η Talacre και παρατίθεται στη σκέψη 15 της παρούσας αποφάσεως, δεν αφορά τις προβλεπόμενες στο άρθρο 28 της έκτης οδηγίας απαλλαγές με δικαίωμα εκπτώσεως του καταβληθέντος φόρου. Από τη νομολογία αυτή προκύπτει αναμφίβολα ότι η ενιαία παράδοση υπόκειται καταρχήν σε ένα μόνο συντελεστή TVA, χωρίς όμως να απαγορεύεται η χωριστή φορολόγηση ορισμένων συστατικών της εν λόγω παραδόσεως, εφόσον μόνον έτσι μπορούν να τηρηθούν οι προϋποθέσεις από τις οποίες το άρθρο 28, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, της έκτης οδηγίας εξαρτά την εφαρμογή απαλλαγών με δικαίωμα εκπτώσεως του καταβληθέντος φόρου.

25     Συναφώς, η γενική εισαγγελέας, αναφερόμενη στη σκέψη 27 της προπαρατεθείσας αποφάσεως CPP, ορθώς επισημαίνει, με τα σημεία 38 έως 40 των προτάσεών της, ότι δεν υπάρχει απόλυτος κανόνας όσον αφορά τον καθορισμό του εύρους μιας παροχής από απόψεως ΦΠΑ και, ως εκ τούτου, για τον καθορισμό του εύρους μιας παροχής πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το σύνολο των περιστάσεων, του συγκεκριμένου νομικού πλαισίου συμπεριλαμβανομένου. Ωστόσο, βάσει του γράμματος και του σκοπού του άρθρου 28, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, της έκτης οδηγίας, που υπομνήσθηκαν ανωτέρω, απαλλαγή που προβλέπει η εθνική νομοθεσία επιτρέπεται, σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, υπό την προϋπόθεση ότι ήταν σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 1991 και είναι αναγκαία, κατά την κρίση του οικείου κράτους μέλους, για λόγους κοινωνικού συμφέροντος και λειτουργεί υπέρ των τελικών καταναλωτών. Εν προκειμένω, το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας αποφάσισε να υποβάλει σε μηδενικό συντελεστή την παράδοση μόνον των τροχόσπιτων καθαυτών. Θεώρησε ότι δεν υπάρχει λόγος εφαρμογής του συντελεστή αυτού και επί της παραδόσεως του εσωτερικού εξοπλισμού των εν λόγω τροχόσπιτων.

26     Τέλος, είναι παντελώς αστήρικτος ο ισχυρισμός ότι η χωριστή φορολόγηση ορισμένων συστατικών μερών των παραδιδόμενων τροχόσπιτων θα προκαλούσε ανυπέρβλητες δυσκολίες, με ενδεχόμενες επιπτώσεις στην ομαλή λειτουργία του συστήματος του ΦΠΑ (βλ., υπό ανάλογη έννοια, την απόφαση της 15ης Δεκεμβρίου 2005, C-63/04, Centralan Property, η οποία δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψεις 79 και 80).

27     Κατόπιν των προεκτεθέντων, στο υποβληθέν ερώτημα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι, όταν πραγματοποιείται μία μόνον παράδοση αγαθών, περιλαμβάνουσα, αφενός, ένα κύριο αγαθό για το οποίο η νομοθεσία του κράτους μέλους έχει θεσπίσει απαλλαγή με δικαίωμα εκπτώσεως του καταβληθέντος φόρου κατά την έννοια του άρθρου 28, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, της έκτης οδηγίας, και, αφετέρου, ορισμένα αγαθά που, σύμφωνα με την εν λόγω νομοθεσία, δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της απαλλαγής αυτής, δεν απαγορεύεται το κράτος μέλος να επιβάλλει ΦΠΑ με τον κανονικό συντελεστή στην παράδοση των αγαθών για τα οποία δεν ισχύει η απαλλαγή.

 Επί των δικαστικών εξόδων

28     Δεδομένου ότι η παρούσα διαδικασία έχει ως προς τους διαδίκους της κύριας δίκης τον χαρακτήρα παρεμπίπτοντος που ανέκυψε ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου, σ’ αυτό εναπόκειται να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων. Τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν όσοι υπέβαλαν παρατηρήσεις στο Δικαστήριο, πλην των ως άνω διαδίκων, δεν αποδίδονται.

Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) αποφαίνεται:

Όταν πραγματοποιείται μία μόνον παράδοση αγαθών, περιλαμβάνουσα, αφενός, ένα κύριο αγαθό για το οποίο η νομοθεσία του κράτους μέλους έχει θεσπίσει απαλλαγή με δικαίωμα εκπτώσεως του καταβληθέντος φόρου κατά την έννοια του άρθρου 28, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών – Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 92/77/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 19ης Οκτωβρίου 1992, για τη συμπλήρωση του κοινού συστήματος του φόρου προστιθεμένης αξίας και την τροποποίηση της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ (Προσέγγιση των συντελεστών ΦΠΑ), και, αφετέρου, ορισμένα αγαθά που, σύμφωνα με την εν λόγω νομοθεσία, δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της απαλλαγής αυτής, δεν απαγορεύεται το κράτος μέλος να επιβάλλει ΦΠΑ με τον κανονικό συντελεστή στην παράδοση των αγαθών για τα οποία δεν ισχύει η απαλλαγή.

(υπογραφές)

* Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική.