Available languages

Taxonomy tags

Info

References in this case

Share

Highlight in text

Go

Υπόθεση C-103/06

Philippe Derouin

κατά

Union pour le recouvrement des cotisations de sécurité sociale et d’allocations familiales de Paris − Région parisienne (Urssaf de Paris − Région parisienne)

(αίτηση του tribunal des affaires de sécurité sociale de Paris

για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Κοινωνική ασφάλιση των διακινουμένων εργαζομένων – Κανονισμός (ΕΟΚ) 1408/71 – Ανεξάρτητοι επαγγελματίες που διαμένουν και ασκούν δραστηριότητα στη Γαλλία – Γενική εισφορά κοινωνικής ασφαλίσεως – Εισφορά για την εξόφληση του κοινωνικού χρέους – Λαμβάνονται υπόψη εισοδήματα πραγματοποιηθέντα σε άλλο κράτος μέλος και φορολογητέα στο κράτος αυτό κατ’ εφαρμογή συμβάσεως για την αποφυγή της διπλής φορολογίας»

Περίληψη της αποφάσεως

Κοινωνική ασφάλιση των διακινουμένων εργαζομένων – Εξουσία των κρατών μελών να ρυθμίζουν τα συστήματά τους κοινωνικής ασφαλίσεως

(Κανονισμός 1408/71 του Συμβουλίου)

Ο κανονισμός 1408/71, όπως αυτός τροποποιήθηκε και ενημερώθηκε με τον κανονισμό 307/1999, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι δεν απαγορεύει σε κράτος μέλος, του οποίου η κοινωνικοασφαλιστική νομοθεσία είναι η μόνη εφαρμοστέα σε ανεξάρτητο εργαζόμενο που κατοικεί στο κράτος αυτό, να αποκλείει από τη βάση υπολογισμού των εισφορών, όπως είναι η γενική εισφορά κοινωνικής ασφαλίσεως και η εισφορά για την εξόφληση του κοινωνικού χρέους, τα εισοδήματα που πραγματοποιεί ο εν λόγω εργαζόμενος σε άλλο κράτος μέλος, μέσω της εφαρμογής, ειδικότερα, μιας συμβάσεως για την αποφυγή της διπλής φορολογίας όσον αφορά τη φορολογία εισοδήματος.

(βλ. σκέψη 32 και διατακτ.)







ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (τρίτο τμήμα)

της 3ης Απριλίου 2008 (*)

«Κοινωνική ασφάλιση των διακινουμένων εργαζομένων – Κανονισμός (ΕΟΚ) 1408/71 – Ανεξάρτητοι επαγγελματίες που διαμένουν και ασκούν δραστηριότητα στη Γαλλία – Γενική εισφορά κοινωνικής ασφαλίσεως – Εισφορά για την εξόφληση του κοινωνικού χρέους – Λήψη υπόψη εισοδημάτων πραγματοποιηθέντων σε άλλο κράτος μέλος και φορολογητέων στο κράτος αυτό κατ’ εφαρμογή συμβάσεως για την αποφυγή της διπλής φορολογίας»

Στην υπόθεση C-103/06,

με αντικείμενο αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 234 ΕΚ, που υπέβαλε το tribunal des affaires de sécurité sociale de Paris (Γαλλία) με απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2006, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 22 Φεβρουαρίου 2006, στο πλαίσιο της δίκης

Philippe Derouin

κατά

Union pour le recouvrement des cotisations de sécurité sociale et d’allocations familiales de Paris − Région parisienne (Urssaf de Paris − Région parisienne),

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (τρίτο τμήμα),

συγκείμενο από τους A. Rosas, πρόεδρο τμήματος, U. Lõhmus, J. N. Cunha Rodrigues, J. Klučka (εισηγητή) και P. Lindh, δικαστές,

γενικός εισαγγελέας: P. Mengozzi

γραμματέας: C. Strömholm, υπάλληλος διοικήσεως,

έχοντας υπόψη την έγγραφη διαδικασία και κατόπιν της επ’ ακροατηρίου συζητήσεως της 7ης Μαρτίου 2007,

λαμβάνοντας υπόψη τις παρατηρήσεις που υπέβαλαν:

–        ο Ρ. Derouin, εκπροσωπούμενος από τους P. Langlois και E. Piwnica, δικηγόρους,

–        η Union pour le recouvrement des cotisations de sécurité sociale et d’allocations familiales de Paris – Région parisienne (Urssaf de Paris − Région parisienne), εκπροσωπούμενη από τον J.-J. Gatineau, δικηγόρο,

–        η Γαλλική Κυβέρνηση, εκπροσωπούμενη από τον G. de Bergues και την O. Christmann,

–        η Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, εκπροσωπούμενη από τη V. Jackson, επικουρούμενη από την S. Moore, barrister,

–        η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τους G. Rozet και V. Kreuschitz,

αφού άκουσε τον γενικό εισαγγελέα που ανέπτυξε τις προτάσεις του κατά τη συνεδρίαση της 18ης Οκτωβρίου 2007,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

1        Η υπό κρίση αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως αφορά την ερμηνεία του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και τις οικογένειές τους που διακινούνται εντός της Κοινότητος, όπως αυτός τροποποιήθηκε και ενημερώθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 307/1999 του Συμβουλίου, της 8ης Φεβρουαρίου 1999 (ΕΕ L 38, σ. 1, στο εξής: κανονισμός 1408/71).

2        Η αίτηση αυτή υποβλήθηκε στο πλαίσιο εκδικάσεως ένδικης διαφοράς μεταξύ του Ρ. Derouin και της Union pour le recouvrement des cotisations de sécurité sociale et d’allocations familiales de Paris – Région parisienne (Urssaf de Paris – Région parisienne) (στο εξής: Urssaf) σχετικά με τη βάση υπολογισμού της γενικής εισφοράς κοινωνικής ασφαλίσεως και της εισφοράς για την εξόφληση του κοινωνικού χρέους (στο εξής: CSG και CRDS αντίστοιχα) που οφείλονται από τον Ρ. Derouin.

 Το νομικό πλαίσιο

 Η κοινοτική νομοθεσία

3        Σύμφωνα με το άρθρο του 2, παράγραφος 1, ο κανονισμός 1408/71 «ισχύει για μισθωτούς και μη μισθωτούς που υπάγονται ή υπήχθησαν στη νομοθεσία ενός ή περισσοτέρων από τα κράτη μέλη και είναι υπήκοοι ενός από τα κράτη μέλη ή απάτριδες ή πρόσφυγες που κατοικούν στο έδαφος ενός κράτους μέλους, καθώς και για τα μέλη της οικογένειάς τους και για τους επιζώντες τους».

4        Το άρθρο 13 του εν λόγω κανονισμού προβλέπει τα ακόλουθα:

«1.      Με την επιφύλαξη των άρθρων 14γ και 14στ, τα πρόσωπα για τα οποία ισχύει ο παρών κανονισμός υπόκεινται στη νομοθεσία ενός μόνου κράτους μέλους. Η νομοθεσία αυτή προσδιορίζεται σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος τίτλου.

2.      Με την επιφύλαξη των άρθρων 14 έως 17:

[…]

β)      το πρόσωπο που ασκεί μη μισθωτή δραστηριότητα στο έδαφος κράτους μέλους υπόκειται στη νομοθεσία του κράτους αυτού, ακόμη και αν κατοικεί στο έδαφος άλλου κράτους μέλους,

[…]»

5        Το άρθρο 14α του εν λόγω κανονισμού ορίζει τα εξής:

«Ο κανόνας του άρθρου 13, παράγραφος 2, στοιχείο β΄, ισχύει με την επιφύλαξη των ακόλουθων εξαιρέσεων και ειδικών περιπτώσεων:

[…]

2)      το πρόσωπο που ασκεί κανονικά μη μισθωτή δραστηριότητα στο έδαφος δύο ή περισσότερων κρατών μελών υπόκειται στη νομοθεσία του κράτους μέλους στο έδαφος του οποίου κατοικεί, αν ασκεί μέρος της δραστηριότητάς του στο έδαφος αυτού του κράτους μέλους. […]

[...]»

6        Το άρθρο 14δ, παράγραφος 1, του κανονισμού 1408/71 ορίζει τα ακόλουθα:

«Το πρόσωπο που αναφέρεται στο […] άρθρο 14α, [σημεία] 2, 3 και 4, […] θεωρείται, για τους σκοπούς εφαρμογής της νομοθεσίας που καθορίζεται σύμφωνα με τις διατάξεις αυτές, ότι άσκησε το σύνολο της επαγγελματικής του δραστηριότητας ή των επαγγελματικών του δραστηριοτήτων στο έδαφος του ενδιαφερόμενου κράτους μέλους.»

 Η εθνική νομοθεσία

7        Η CSG θεσπίστηκε με τον δημοσιονομικό νόμο 90-1168, της 29ης Δεκεμβρίου 1990 (JORF της 30ής Δεκεμβρίου 1990, σ. 16367), του οποίου οι σχετικές εν προκειμένω διατάξεις έχουν κωδικοποιηθεί με τα άρθρα L. 136-1 επ. του Κώδικα Κοινωνικής Ασφαλίσεως.

8        Το άρθρο L. 136-1 του Κώδικα Κοινωνικής Ασφαλίσεως ορίζει τα εξής:

«Θεσπίζεται εισφορά κοινωνικής ασφαλίσεως που έχει ως βάση τα εισοδήματα επαγγελματικής δραστηριότητας και τα υποκατάστατα εισοδήματα και στην οποία υπάγονται:

1°       Τα φυσικά πρόσωπα που ταυτοχρόνως θεωρούνται κάτοικοι Γαλλίας για τον καθορισμό του φόρου εισοδήματος και υπάγονται, υπό οποιαδήποτε ιδιότητα, σε γαλλικό υποχρεωτικό καθεστώς ασφαλίσεως ασθενείας·

2°       Οι κρατικοί υπάλληλοι, οι υπάλληλοι των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης και των δημοσίων τους οργανισμών διαχειριστικής φύσεως που ασκούν τα καθήκοντά τους ή έχουν αναλάβει υπηρεσία εκτός Γαλλίας, στο μέτρο που τα εισοδήματα από τις αμοιβές τους φορολογούνται στη Γαλλία ή υπάγονται, υπό οποιαδήποτε ιδιότητα, σε γαλλικό υποχρεωτικό καθεστώς ασφαλίσεως ασθενείας.»

9        Η CRDS θεσπίστηκε με το άρθρο 14-1 της αποφάσεως 96-50, της 24ης Ιανουαρίου 1996, περί της εξοφλήσεως του κοινωνικού χρέους (JORF της 25ης Ιανουαρίου 1996, σ. 1226), το οποίο προβλέπει τα εξής:

«Θεσπίζεται εισφορά που έχει ως βάση τα εισοδήματα επαγγελματικής δραστηριότητας και τα υποκατάστατα εισοδήματα που αναφέρονται στα άρθρα L. 136-2 έως L. 136-4 του Κώδικα Κοινωνικής Ασφαλίσεως, εξαιρουμένων των εισοδημάτων αλλοδαπής προελεύσεως του κατωτέρω άρθρου 15, ΙΙΙ, σημείο 1, τα οποία πραγματοποιούνται από 1ης Φεβρουαρίου 1996 μέχρι την ολοκλήρωση των αποστολών που προβλέπει το άρθρο 2 από τα φυσικά πρόσωπα που ορίζονται στο άρθρο L. 136-1 του εν λόγω κώδικα.

Η εισφορά αυτή έχει ως βάση τα εισοδήματα που αναφέρονται στα άρθρα L. 136-2 έως L. 136-4 και L. 136-8, III, του Κώδικα Κοινωνικής Ασφαλίσεως, υπό τις προϋποθέσεις που προβλέπουν τα εν λόγω άρθρα.»

10      Η σύμβαση μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βορείου Ιρλανδίας και της Γαλλίας για την αποφυγή της διπλής φορολογίας και την πρόληψη της φοροδιαφυγής φόρου εισοδήματος, που υπογράφηκε στις 22 Μαΐου 1968 (στο εξής: διμερής σύμβαση), ορίζει στο άρθρο 1 τα εξής:

«1.       Οι φόροι που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της παρούσας σύμβασης είναι:

[…]

β)       Όσον αφορά τη Γαλλία: ο φόρος εισοδήματος […], ο φόρος εταιριών καθώς και κάθε παρακράτηση, έκπτωση και προκαταβολή των φόρων αυτών,

[…]

2.       Η παρούσα σύμβαση θα εφαρμόζεται επίσης σε κάθε πανομοιότυπου ή ανάλογου χαρακτήρα μελλοντικό φόρο τον οποίο ένα από τα συμβαλλόμενα κράτη ή η κυβέρνηση ενός από τα εδάφη στα οποία θα έχει ενδεχομένως επεκταθεί η παρούσα σύμβαση […] τυχόν προσθέσει στους ισχύοντες φόρους ή με τον οποίο υποκαταστήσει αυτούς. Οι αρμόδιες αρχές των συμβαλλομένων κρατών θα κοινοποιούν αμοιβαία τις τροποποιήσεις που θα επιφέρουν στις αντίστοιχες φορολογικές τους νομοθεσίες.»

11      Από τις παρατηρήσεις της Γαλλικής Κυβερνήσεως προκύπτει ότι η διμερής σύμβαση θα καταργηθεί μόλις τεθεί σε ισχύ μία νέα σύμβαση για την αποφυγή της διπλής φορολογίας που συνάφθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2004 μεταξύ των δύο ενδιαφερομένων κρατών μελών. Η νέα αυτή σύμβαση συγκαταλέγει ρητώς τη CSG και τη CRDS μεταξύ των «φόρων στους οποίους εφαρμόζεται [η σύμβαση αυτή]».

 Η διαφορά της κύριας δίκης και το προδικαστικό ερώτημα

12      Από την απόφαση περί παραπομπής προκύπτει ότι ο Ρ. Derouin:

–        είναι κάτοικος Γαλλίας, όπου ασκεί δικηγορία ως ελεύθερος επαγγελματίας, και είναι συνεταίρος της partnership αγγλικού δικαίου Linklaters (στο εξής: partnership). Η εν λόγω partnership έχει την κύρια εγκατάστασή της στο Ηνωμένο Βασίλειο, διαθέτει ωστόσο γραφεία και σε άλλα κράτη μέλη, μεταξύ των οποίων και στη Γαλλία, με γραφείο στο Παρίσι (στο εξής: το γραφείο του Παρισιού),

–        είναι, αφενός, δικηγόρος παρ’ εφέταις στο Παρίσι και έχει, αφετέρου, την ιδιότητα του Registered Foreign Lawyer στο Supreme Court of England and Wales,

–        παρέχει όλες τις δικηγορικές του υπηρεσίες στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του γραφείου του Παρισιού,

–        αμείβεται με την είσπραξη μεριδίου επί των πραγματοποιούμενων από την partnership κερδών,

–        έχει τη φορολογική του κατοικία στη Γαλλία και φορολογείται στο κράτος αυτό καθώς και σε κάθε κράτος όπου είναι εγκατεστημένη η partnership, λόγω του μεριδίου του στα κέρδη που πραγματοποιεί κάθε γραφείο της partnership αυτής,

–        υπάγεται σε υποχρεωτικό καθεστώς ασφαλίσεως ασθενείας στη Γαλλία και είναι εγγεγραμμένος στην Urssaf ως ανεξάρτητος επαγγελματίας.

13      Η Urssaf υπολόγισε τις οφειλόμενες από τον Ρ. Derouin εισφορές οικογενειακών επιδομάτων καθώς και τις εισφορές CSG και CRDS επί των επαγγελματικών εισοδημάτων που αυτός πραγματοποιεί από τη δραστηριότητά του στο πλαίσιο του γραφείου του Παρισιού καθώς και επί του μεριδίου του επί των κερδών που πραγματοποιούν τα λοιπά γραφεία της partnership. Από τις διευκρινίσεις που δόθηκαν κατά τη διάρκεια της προφορικής διαδικασίας προκύπτει ότι η Urssaf αξίωσε από τον Ρ. Derouin την καταβολή της CSG και της CRDS για διάφορες χρονικές περιόδους που αφορούσαν τα έτη 2000 έως 2005.

14      Ο Ρ. Derouin κατέβαλε τις κατ’ αυτόν τον τρόπο υπολογισθείσες εισφορές οικογενειακών επιδομάτων βάσει του συνόλου των επαγγελματικών του εισοδημάτων (συμπεριλαμβανομένων των εισοδημάτων προελεύσεως Ηνωμένου Βασιλείου), αμφισβητεί όμως ενώπιον του tribunal des affaires de sécurité sociale de Paris την υποχρέωση καταβολής των εισφορών CSG και CRDS υπολογιζόμενων επί των πραγματοποιούμενων στο Ηνωμένο Βασίλειο εισοδημάτων του, για τον λόγο ότι οι εισφορές αυτές συνιστούν όχι εισφορές κοινωνικής ασφαλίσεως, αλλά φόρους και ότι, δεδομένου ότι τα πραγματοποιούμενα στο Ηνωμένο Βασίλειο εισοδήματα φορολογούνται σε αυτό το κράτος μέλος κατ’ εφαρμογή της συμβάσεως για την αποφυγή της διπλής φορολογίας, μόνον τα φορολογητέα στη Γαλλία εισοδήματα μπορούν να υπαχθούν στη CSG και στη CRDS.

15      Η Urssaf υποστηρίζει αντιθέτως ότι οι εισφορές αυτές έχουν τον χαρακτήρα εισφορών κοινωνικής ασφαλίσεως, ότι εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού 1408/71 και ότι πρέπει επομένως να υπολογισθούν βάσει του συνόλου των εισοδημάτων του Ρ. Derouin, ανεξάρτητα από το αν αυτά έχουν πραγματοποιηθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο ή στη Γαλλία.

16      Το tribunal des affaires de sécurité sociale de Paris, προκειμένου να λάβει σχετικές διευκρινίσεις, υπέβαλε στην Cour de cassation, με απόφασή του της 12ης Απριλίου 2005, το ερώτημα αν η CSG και η CRDS πρέπει να θεωρηθούν φόροι υπό την έννοια της διμερούς συμβάσεως.

17      Σύμφωνα με την από 2 Σεπτεμβρίου 2005 γνώμη της Cour de cassation, «το ερώτημα αν ο κανονισμός 1408/71 […] πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι απαγορεύει μία σύμβαση, όπως η [διμερής] σύμβαση […], να προβλέπει ότι τα πραγματοποιηθέντα στο Ηνωμένο Βασίλειο εισοδήματα από εργαζόμενους, οι οποίοι κατοικούν στη Γαλλία και υπάγονται σε σύστημα κοινωνικής ασφαλίσεως στο κράτος αυτό, αποκλείονται από τη βάση υπολογισμού της [CSG] και της [CRDS], που επιβάλλονται στη Γαλλία, πρέπει να υποβληθεί στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 234 […] ΕΚ».

18      Το tribunal des affaires de sécurité sociale de Paris, εκτιμώντας ότι η επίλυση της διαφοράς εξαρτάται από το αν η εφαρμογή των διατάξεων της εν λόγω συμβάσεως στη CSG και στη CRDS αντίκειται στους κοινοτικούς κανόνες, αποφάσισε να αναστείλει την ενώπιόν του διαδικασία και να υποβάλει στο Δικαστήριο το ακόλουθο προδικαστικό ερώτημα:

«Πρέπει ο κανονισμός 1408/71 […] να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι απαγορεύει μία σύμβαση, όπως η [διμερής] σύμβαση, να προβλέπει ότι τα πραγματοποιηθέντα στο Ηνωμένο Βασίλειο εισοδήματα από εργαζόμενους, οι οποίοι κατοικούν στη Γαλλία και υπάγονται σε σύστημα κοινωνικής ασφαλίσεως στο κράτος αυτό, αποκλείονται από τη βάση υπολογισμού της [CSG] και της [CRDS], που επιβάλλονται στη Γαλλία;»

 Επί του προδικαστικού ερωτήματος

19      Με το υποβληθέν ερώτημα ζητείται, κατ’ ουσίαν, να καθοριστεί αν ένα κράτος μέλος του οποίου η νομοθεσία κοινωνικής ασφαλίσεως εφαρμόζεται δυνάμει του κανονισμού 1408/71 είναι ελεύθερο να καθορίζει τη βάση υπολογισμού εισφορών όπως η CGS και η CRDS ή αν, αντιθέτως, ο εν λόγω κανονισμός υποχρεώνει το κράτος μέλος αυτό να συμπεριλαμβάνει στη βάση υπολογισμού των εισφορών αυτών τα πραγματοποιούμενα σε άλλο κράτος μέλος εισοδήματα, χωρίς να μπορεί να παραιτείται από την επιβολή των εισφορών αυτών στα εν λόγω εισοδήματα.

20      Συναφώς, πρέπει να υπομνησθεί ότι ο σκοπός του κανονισμού 1408/71, όπως αναφέρει η δεύτερη και η τέταρτη αιτιολογική σκέψη του, έγκειται στη διασφάλιση της ελεύθερης κυκλοφορίας των μισθωτών και μη μισθωτών εργαζομένων εντός της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, με ταυτόχρονη τήρηση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των εθνικών νομοθεσιών κοινωνικής ασφαλίσεως. Προς τούτο, όπως προκύπτει από την πέμπτη, έκτη και δέκατη αιτιολογική σκέψη, ο κανονισμός αυτός διέπεται από την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως των εργαζομένων έναντι των διαφόρων εθνικών νομοθεσιών και σκοπεί στην κατά το δυνατό διασφάλιση της ίσης μεταχειρίσεως όλων των εργαζομένων που απασχολούνται στο έδαφος κράτους μέλους, καθώς και της μη δυσμενούς μεταχειρίσεως των εργαζομένων που ασκούν το δικαίωμα ελεύθερης κυκλοφορίας. Το σύστημα που τέθηκε σε εφαρμογή με τον κανονισμό 1408/71 είναι μόνο σύστημα συντονισμού, το οποίο αφορά κυρίως τον προσδιορισμό της ή των εφαρμοστέων νομοθεσιών στους μισθωτούς και μη μισθωτούς εργαζομένους που κάνουν χρήση, υπό διάφορες περιστάσεις, του δικαιώματός τους ελεύθερης κυκλοφορίας. (αποφάσεις της 9ης Μαρτίου 2006, C-493/04, Piatkowski, Συλλογή 2006, σ. I-2369, σκέψεις 19 και 20, καθώς και της 18ης Ιουλίου 2006, C-50/05, Nikula, Συλλογή 2006, σ. I-7029, σκέψη 20).

21      Όσον αφορά, πρώτον, την εφαρμογή του κανονισμού 1408/71 σε άτομο ευρισκόμενο σε κατάσταση παρόμοια με αυτήν του Ρ. Derouin, από την απόφαση περί παραπομπής και από το σύνολο των παρατηρήσεων που υποβλήθηκαν στο Δικαστήριο προκύπτει ότι αυτός έχει την ιδιότητα του διακινούμενου ανεξάρτητου επαγγελματία, που κατοικεί στη Γαλλία και ασκεί ανεξάρτητη δραστηριότητα στη Γαλλία και στο Ηνωμένο Βασίλειο, με αποτέλεσμα να εμπίπτει στον εν λόγω κανονισμό βάσει του άρθρου 14α, παράγραφος 2, του κανονισμού αυτού. Ως εκ τούτου ο ενδιαφερόμενος υπόκειται, σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, αποκλειστικά στη γαλλική νομοθεσία. Η Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου επιβεβαίωσε άλλωστε κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση ότι η Γαλλία ουδεμία εισφορά κοινωνικής ασφαλίσεως επιβάλλει στα εισοδήματα που πραγματοποιεί ο ενδιαφερόμενος από τις δραστηριότητες που ασκεί στο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου.

22      Όσον αφορά, δεύτερον, την εφαρμογή του κανονισμού 1408/71 στη CSG και στη CRDS, το Δικαστήριο έχει κρίνει ότι οι εισφορές αυτές εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού αυτού. Συγκεκριμένα, το Δικαστήριο έχει αποφανθεί ότι δεν μπορεί να γίνει δεκτή η άποψη ότι η CSG και η CRDS, στον βαθμό που πρέπει στην πραγματικότητα να χαρακτηριστούν ως φόροι, δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του εν λόγω κανονισμού. Το Δικαστήριο προσέθεσε ότι το γεγονός ότι μια επιβάρυνση χαρακτηρίζεται ως φόρος από μια εθνική νομοθεσία δεν σημαίνει ότι, από πλευράς του κανονισμού αυτού, δεν μπορεί η ίδια αυτή επιβάρυνση να θεωρηθεί ότι εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού (βλ., συναφώς, αποφάσεις της 15ης Φεβρουαρίου 2000, C-34/98, Επιτροπή κατά Γαλλίας, Συλλογή 2000, σ. I-995, σκέψεις 33 και 34, καθώς και C-169/98, Επιτροπή κατά Γαλλίας, Συλλογή 2000, σ. I-1049, σκέψεις 31 και 32). Κατά τα λοιπά, διαπιστώνεται ότι το υποβληθέν από το αιτούν δικαστήριο ερώτημα εκκινεί από την αρχή ότι οι επίμαχες εισφορές εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού 1408/71.

23      Επιπλέον, το Δικαστήριο έχει κρίνει ότι το κοινοτικό δίκαιο δεν θίγει την εξουσία των κρατών μελών να διαρρυθμίζουν τα συστήματά τους κοινωνικής ασφαλίσεως (βλ. απόφαση της 13ης Μαΐου 2003, C-385/99, Müller-Fauré και van Riet, Συλλογή 2003, σ. I-4509, σκέψη 100 και την εκεί παρατιθέμενη νομολογία).

24      Όσον αφορά ειδικότερα τον καθορισμό της βάσης υπολογισμού των εισφορών κοινωνικής ασφαλίσεως, κατά πάγια νομολογία, ελλείψει εναρμονίσεως σε κοινοτικό επίπεδο, εναπόκειται στη νομοθεσία κάθε κράτους μέλους να καθορίσει τα εισοδήματα που λαμβάνονται υπόψη για τον υπολογισμό των εισφορών αυτών (βλ., συναφώς, προπαρατεθείσα απόφαση Nikula, σκέψη 24 και την εκεί παρατιθέμενη νομολογία).

25      Ασφαλώς, το κράτος μέλος οφείλει, κατά την άσκηση της αρμοδιότητάς του, να τηρεί το κοινοτικό δίκαιο (βλ. συναφώς, μεταξύ άλλων, αποφάσεις της 25ης Ιανουαρίου 1999, C-18/95, Terhoeve, Συλλογή 1999, σ. I-345, σκέψη 34, και της 7ης Ιουλίου 2005, C-227/03, van Pommeren-Bourgondiën, Συλλογή 2005, σ. I-6101, σκέψη 39). Η αρμοδιότητα των κρατών μελών επομένως δεν είναι απεριόριστη, δεδομένου ότι αυτά οφείλουν ειδικότερα να τηρούν το πνεύμα και τις αρχές του κανονισμού 1408/71, μεταξύ των οποίων είναι η αρχή της μίας και μόνης εφαρμοστέας νομοθεσίας κοινωνικής ασφαλίσεως, να μεριμνούν ώστε να μην υφίσταται δυσμενής μεταχείριση των ατόμων που ασκούν το δικαίωμα ελεύθερης κυκλοφορίας και να διασφαλίζουν ότι το κατά τον τρόπο αυτό διαμορφωμένο σύστημα δεν στερεί από τα άτομα αυτά την προστασία σε θέματα κοινωνικής ασφαλίσεως.

26      Συνεπώς, από το σύνολο της παρατιθέμενης στις σκέψεις 23 έως 25 της παρούσας αποφάσεως νομολογίας προκύπτει ότι, δεδομένου ότι ο κανονισμός 1408/71 αποτελεί μέσο συντονισμού και όχι εναρμονίσεως, τα κράτη μέλη είναι αρμόδια να καθορίζουν τη βάση υπολογισμού εισφορών όπως η CSG και η CRDS.

27      Κατά συνέπεια, στο παρόν στάδιο εξελίξεως του κοινοτικού δικαίου, ένα κράτος μέλος μπορεί να παραιτηθεί, μονομερώς ή στο πλαίσιο φορολογικής συμβάσεως, όπως η διμερής σύμβαση, από το να συμπεριλάβει στη βάση υπολογισμού εισφορών, όπως είναι η CSG και η CRDS, τα εισοδήματα ανεξάρτητου επαγγελματία που διαμένει στο κράτος αυτό και βρίσκεται σε κατάσταση παρόμοια με αυτήν του προσφεύγοντος της κύριας δίκης, τα οποία ο επαγγελματίας αυτός πραγματοποιεί σε άλλο κράτος μέλος. Συγκεκριμένα, αν και καμία διάταξη του κανονισμού 1408/71 δεν απαγορεύει σε κράτος μέλος να υπολογίζει το ποσό των εισφορών ασφαλίσεως ενός κατοίκου επί του συνόλου των εισοδημάτων του (βλ., συναφώς, προπαρατεθείσα απόφαση Nikula, σκέψη 31), πλην όμως επιβάλλεται η διαπίστωση ότι καμία διάταξη του εν λόγω κανονισμού δεν το υποχρεώνει να προβαίνει στον υπολογισμό αυτό.

28      Συναφώς, πρέπει να υπογραμμιστεί ότι, αντιθέτως προς την άποψη που υποστήριξαν κατά την προφορική διαδικασία η Urssaf, η Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου και η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, τα διδάγματα που συνάγονται από την απόφαση της 26ης Μαΐου 2005, C-249/04, Allard (Συλλογή 2005, σ. I-4535), επιβάλλουν κατ’ αρχήν στα κράτη μέλη να συμπεριλαμβάνουν στη βάση υπολογισμού των εισφορών κοινωνικής ασφαλίσεως τα εισοδήματα που πραγματοποιούν άτομα που βρίσκονται σε κατάσταση παρόμοια με την του Ρ. Derouin, τα εν λόγω διδάγματα δεν μπορούν να έχουν κατ’ αναλογία εφαρμογή σε μια τέτοια κατάσταση.

29      Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο της υποθέσεως επί της οποίας εκδόθηκε η προπαρατεθείσα απόφαση Allard, το κράτος μέλος κατοικίας του ενδιαφερομένου είχε επιλέξει να συμπεριλάβει στη βάση υπολογισμού των εισφορών κοινωνικής ασφαλίσεως το σύνολο των πραγματοποιούμενων από αυτόν εισοδημάτων τόσο στο έδαφος του κράτους μέλους αυτού όσο και σε άλλο κράτος μέλος, όπως επιτρέπει ο κανονισμός 1408/71. Έχοντας υπόψη το πλαίσιο αυτό, το Δικαστήριο έκρινε ότι, σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία που τυγχάνει εφαρμογής δυνάμει των κανόνων άρσεως της συγκρούσεως νόμων που περιέχει ο κανονισμός αυτός, οι οφειλόμενες από τον ενδιαφερόμενο εισφορές κοινωνικής ασφαλίσεως έπρεπε να υπολογισθούν λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των εισοδημάτων του.

30      Κατά συνέπεια, η λύση που επέλεξε το Δικαστήριο στην προπαρατεθείσα απόφαση Allard δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε ένα πλαίσιο όπως αυτό της υπό κρίση υπόθεσης της κύριας δίκης, όπου ο αποκλεισμός των αλλοδαπής προελεύσεως εισοδημάτων από τη βάση υπολογισμού των εν λόγω εισφορών κοινωνικής ασφαλίσεως προκύπτει από τις διατάξεις της εφαρμοστέας εθνικής νομοθεσίας.

31      Ωστόσο, πρέπει να υπογραμμιστεί ότι ο αποκλεισμός των αλλοδαπής προελεύσεως εισοδημάτων ενός εργαζομένου από τη βάση υπολογισμού των εισφορών κοινωνικής ασφαλίσεως δεν μπορεί να έχει ως συνέπεια να θίγεται το δικαίωμα του εν λόγω εργαζομένου να απολαμβάνει του συνόλου των παροχών που προβλέπει η εφαρμοστέα νομοθεσία. Στο αιτούν δικαστήριο απόκειται να εξακριβώσει αν όντως έτσι έχουν τα πράγματα στην επίδικη εν προκειμένω κατάσταση.

32      Κατόπιν των προεκτεθεισών σκέψεων, στο υποβληθέν ερώτημα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι ο κανονισμός 1408/71 πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι δεν απαγορεύει σε κράτος μέλος, του οποίου η κοινωνικοασφαλιστική νομοθεσία είναι η μόνη εφαρμοστέα σε ανεξάρτητο εργαζόμενο που κατοικεί στο κράτος αυτό, να αποκλείει από τη βάση υπολογισμού των εισφορών, όπως είναι η CSG και η CRDS, τα εισοδήματα που πραγματοποιεί ο εν λόγω εργαζόμενος σε άλλο κράτος μέλος, μέσω της εφαρμογής, ειδικότερα, μιας συμβάσεως για την αποφυγή της διπλής φορολογίας όσον αφορά τη φορολογία εισοδήματος.

 Επί των δικαστικών εξόδων

33      Δεδομένου ότι η παρούσα διαδικασία έχει ως προς τους διαδίκους της κύριας δίκης τον χαρακτήρα παρεμπίπτοντος που ανέκυψε ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου, σ’ αυτό εναπόκειται να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων. Τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν όσοι υπέβαλαν παρατηρήσεις στο Δικαστήριο, πλην των ως άνω διαδίκων, δεν αποδίδονται.

Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) αποφαίνεται:

Ο κανονισμός (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και τις οικογένειές τους που διακινούνται εντός της Κοινότητος, όπως αυτός τροποποιήθηκε και ενημερώθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 307/1999 του Συμβουλίου, της 8ης Φεβρουαρίου 1999, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι δεν απαγορεύει σε κράτος μέλος, του οποίου η κοινωνικοασφαλιστική νομοθεσία είναι η μόνη εφαρμοστέα σε ανεξάρτητο εργαζόμενο που κατοικεί στο κράτος αυτό, να αποκλείει από τη βάση υπολογισμού των εισφορών, όπως είναι η γενική εισφορά κοινωνικής ασφαλίσεως και η εισφορά για την εξόφληση του κοινωνικού χρέους, τα εισοδήματα που πραγματοποιεί ο εν λόγω εργαζόμενος σε άλλο κράτος μέλος, μέσω της εφαρμογής, ειδικότερα, μιας συμβάσεως για την αποφυγή της διπλής φορολογίας όσον αφορά τη φορολογία εισοδήματος.

(υπογραφές)

* Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική.