BG
ES
CS
DA
DE
ET
EL
EN
FR
HR
IT
LV
LT
HU
MT
NL
PL
PT
RO
SK
SL
FI
SVInfo
- Referral date: 11-02-2011
- Show case reference
- Ruling date: 25-04-2013
- AG: Kokott
References in this case
References to this case
Highlight in text
Go|
9.4.2011 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 113/8 |
Προσφυγή της 11ης Φεβρουαρίου 2011 — Επιτροπή κατά Βασιλείου της Ισπανίας
(Υπόθεση C-64/11)
2011/C 113/17
Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: R. Lyal και J. Baquero Cruz, agents)
Καθού: Βασίλειο της Ισπανίας
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
|
— |
να διαπιστώσει ότι, το Βασίλειο της Ισπανίας, θεσπίζοντας το άρθρο 17, παράγραφος 1, του βασιλικού διατάγματος 4/2004, της 5ης Μαρτίου, περί εγκρίσεως του ενοποιημένου κειμένου των νόμων περί φορολογήσεως εταιριών, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει των άρθρων 49 της Συνθήκης Λειτουργίας για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) και 31 της Συμφωνίας για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο (ΕΟΧ) |
|
— |
να καταδικάσει Βασίλειο της Ισπανίας στα δικαστικά έξοδα. |
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Η επίμαχη διάταξη επιφυλάσσει ειδική μεταχείριση στη σχετική με στοιχεία του ενεργητικού αφανή υπεραξία των εταιριών που μεταφέρουν την έδρα τους σε άλλο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παύοντας τις δραστηριότητές τους στην Ισπανία, προκειμένου να τις συνεχίσουν σε άλλο κράτος μέλος ή μεταφέρουν στοιχεία του ενεργητικού τους σε άλλο κράτος μέλος. Στις περιπτώσεις αυτές το Ισπανικό δημόσιο φορολογεί την εν λόγω αφανή υπεραξία κατά τον χρόνο εξόδου, με αποτέλεσμα οι οικείες εταιρίες να οφείλουν να καταβάλουν φόρο για αφανή και υποθετικά εισοδήματα, τα οποία ενδέχεται να μην αποκτήσουν ποτέ. Το καθεστώς αυτό συνιστά εξαίρεση από τον γενικό κανόνα δυνάμει του οποίου φορολογητέο είναι το εισόδημα που αποκτάται πράγματι από τον υποκείμενο στον φόρο κατά την φορολογική περίοδο.
Η Επιτροπή θεωρεί ότι η εν λόγω πτυχή της ισπανικής νομοθεσίας είναι ασυμβίβαστη προς τη ΣΛΕΕ και τη Συμφωνία ΕΟΧ, επειδή πρόκειται για μέτρο που εισάγει διακρίσεις και εν πάση περιπτώσει για δυσανάλογο περιορισμό της ελευθερίας εγκαταστάσεως. Η ισπανική νομοθεσία είναι ικανή να παρακωλύσει τις μετακινήσεις των επιχειρήσεων και τη μεταφορά στοιχείων του ενεργητικού που θα καθιστούσαν δυνατή την καλύτερη κατανομή των οικονομικών πόρων.
Κατά την Επιτροπή, οι εταιρίες πρέπει να έχουν το δικαίωμα να μεταφέρουν την έδρα τους ή επιμέρους στοιχεία του ενεργητικού τους σε άλλο κράτος μέλος, χωρίς να υπόκεινται σε υπέρμετρα περίπλοκες και δαπανηρές διαδικασίες. Κατά το εν λόγω θεσμικό όργανο, η άμεση είσπραξη φόρων επί της μη πραγματοποιηθείσας υπεραξίας κατά τη μεταφορά της έδρας ισπανικής εταιρίας σε άλλο κράτος μέλος ή λόγω παύσεως λειτουργίας σταθερού καταστήματος εντός της ισπανικής επικρατείας ή μεταφοράς του εν Ισπανία ενεργητικού της σε άλλο κράτος μέλος, δεν δικαιολογείται αν τέτοια φορολόγηση δεν υφίσταται και σε ανάλογες εγχώριες καταστάσεις.