Available languages

Taxonomy tags

Info

References in this case

Share

Highlight in text

Go

20.4.2015   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 127/15

Αναίρεση που άσκησε στις 26 Φεβρουαρίου 2015 η Netherlands Maritime Technology Association, πρώην Scheepsbouw Nederland, κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 9 Δεκεμβρίου 2014 στην υπόθεση T-140/13, Netherlands Maritime Technology Association κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-100/15 P)

(2015/C 127/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Netherlands Maritime Technology Association, πρώην Scheepsbouw Nederland (εκπρόσωποι: K. Stuckmann, Rechtsanwalt, G. Forwood, Barrister)

Λοιποί διάδικοι: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Βασίλειο της Ισπανίας

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

H αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση καθόσον απορρίπτει την αίτηση της αναιρεσείουσας περί ακυρώσεως της προσβαλλόμενης αποφάσεως της Επιτροπής,

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση της Επιτροπής ή, επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο για να αποφανθεί σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου επί των νομικών ζητημάτων,

—

εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει την αναιρεσίβλητη στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσείουσας, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την εξέταση της επάρκειας και πληρότητας της προκαταρκτικής εξετάσεως στην οποία προέβη η Επιτροπή, διότι ειδικότερα:

—

δεν εκτίμησε προσηκόντως το σύνολο των επιχειρημάτων που προέβαλε η προσφεύγουσα πρωτοδίκως,

—

υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως,

—

αιτιολόγησε την απόφασή της ανεπαρκώς και αντιφατικά.

Τα κυριότερα επιχειρήματα έχουν συνοπτικά ως εξής:

—

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένα τα επιχειρήματά της σχετικά με τη δομή του νέου ισπανικού φορολογικού καθεστώτος χρηματοδοτικής μισθώσεως, την εφαρμογή του και τον επιλεκτικό χαρακτήρα του και δεν εξέτασε επομένως το κατά πόσον η προσβαλλόμενη απόφαση της Επιτροπής είχε αναλύσει προσηκόντως τη λειτουργία του καθεστώτος στο σύνολό του και σε συνδυασμό με τις λοιπές διατάξεις του φορολογικού και του εταιρικού δικαίου.

—

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά την ερμηνεία της προσβαλλόμενης αποφάσεως της Επιτροπής και ως εκ τούτου εσφαλμένως συμπέρανε ότι η Επιτροπή, με την απόφαση αυτή, εκτίμησε επαρκώς τον κύκλο των ωφελούμενων από το νέο ισπανικό φορολογικό καθεστώς χρηματοδοτικής μισθώσεως.

—

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν αιτιολόγησε με συνέπεια και επάρκεια για ποιον λόγο έκρινε ότι ορθώς η Επιτροπή δεν θεώρησε, με την προσβαλλόμενη απόφαση, τους ομίλους οικονομικού σκοπού (ΟΟΣ) ως δυνητικούς δικαιούχους του νέου ισπανικού φορολογικού καθεστώτος χρηματοδοτικής μισθώσεως ή δεν προσδιόρισε ένα πλαίσιο εξετάσεως των αποτελεσμάτων του μέτρου. Εξάλλου, το Γενικό Δικαστήριο δεν αιτιολόγησε ικανοποιητικά με ποιον τρόπο η προσβαλλόμενη απόφαση εξηγούσε επαρκώς το πώς το νέο ισπανικό φορολογικό καθεστώς χρηματοδοτικής μίσθωσης αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος του γενικού συστήματος.