Available languages

Taxonomy tags

Info

References in this case

Share

Highlight in text

Go

20.6.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 222/6

Αναίρεση που άσκησε στις 14 Απριλίου 2016 η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (ένατο τμήμα) στις 4 Φεβρουαρίου 2016 στην υπόθεση T-620/11, GFKL Financial Services AG κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-209/16 P)

(2016/C 222/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (εκπρόσωποι: T. Henze και R. Kanitz)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: GFKL Financial Services AG, Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 4ης Φεβρουαρίου 2016 στην υπόθεση T-620/11, στο βαθμό που κρίνει την προσφυγή αβάσιμη,

—

να ακυρώσει οριστικά την απόφαση της Επιτροπής της 26ης Ιανουαρίου 2011, C(2011) 275, στη διαδικασία «κρατική ενίσχυση C 7/2010 – Νόμος περί φορολογίας νομικών προσώπων, ρήτρα εξυγιάνσεως (KStG, Sanierungsklausel)», σύμφωνα με το άρθρο 61, παράγραφος 1, του Οργανισμού του Δικαστηρίου,

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα των διαδικασιών ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου και του Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αίτησης αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει έναν λόγο αναιρέσεως.

Διατείνεται ότι συντρέχει παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ. Το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη ότι το άρθρο 8c, παράγραφος 1a, του KStG, η λεγόμενη ρήτρα εξυγιάνσεως, δεν είναι επιλεκτική:

—

Η λεγόμενη ρήτρα εξυγιάνσεως δεν είναι εκ πρώτης όψεως επιλεκτική, διότι δεν συντρέχει καμία παρέκκλιση από το ισχύον σύστημα αναφοράς και διότι πρόκειται περί γενικού μέτρου προς όφελος κάθε επιχείρησης εντός του κράτους μέλους.

—

Η λεγόμενη ρήτρα εξυγιάνσεως δικαιολογείται επίσης από τη φύση και από την εσωτερική δομή του φορολογικού συστήματος. Η ρήτρα εξυγιάνσεως δικαιολογείται, πρώτον, από την αρχή της ίσης συμμετοχής στα φορολογικά βάρη, δεύτερον, από την καταπολέμηση των καταχρήσεων, δηλαδή την παρεμπόδιση καταχρηστικών συμπεριφορών και, τρίτον, από τις αντικειμενικές διαφορές μεταξύ της επιζήμιας κτήσεως μετοχών και της κτήσεως μετοχών με σκοπό την εξυγίανση.