Available languages

Taxonomy tags

Info

References in this case

Share

Highlight in text

Go

20.6.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 222/6

Hogere voorziening ingesteld op 14 april 2016 door de Bondsrepubliek Duitsland tegen het arrest van het Gerecht (Negende kamer) van 4 februari 2016 in zaak T-620/11, GFKL Financial Services AG/Europese Commissie

(Zaak C-209/16 P)

(2016/C 222/07)

Procestaal: Duits

Partijen

Rekwirante: Bondsrepubliek Duitsland (vertegenwoordigers: T. Henze en R. Kanitz, gemachtigden)

Andere partijen in de procedure: GFKL Financial Services AG, Europese Commissie

Conclusies

—

het arrest van het Gerecht van de Europese Unie van 4 februari 2016 in zaak T-620/11 vernietigen voor zover het beroep daarbij ongegrond is verklaard;

—

besluit C (2011) 275 definitief van de Commissie van 26 januari 2011 betreffende „staatssteunmaatregel C 7/2010 – KStG, Sanierungsklausel” overeenkomstig artikel 61, eerste alinea, van het Statuut van het Hof van Justitie nietig verklaren;

—

de Commissie verwijzen in de kosten die voor het Gerecht en voor Hof van Justitie zijn opgekomen.

Middelen en voornaamste argumenten

Ter ondersteuning van de hogere voorziening voert rekwirante één middel aan.

Schending van artikel 107, lid 1, VWEU. Het Gerecht is eraan voorbijgegaan dat § 8c, lid 1a, KStG (wet vennootschapsbelasting), de zogenoemde saneringsclausule, niet selectief is:

—

De zogenoemde saneringsclausule is prima facie niet selectief omdat niet wordt afgeweken van het essentiële referentiestelsel en omdat het gaat om een algemene maatregel die aan elke onderneming binnen de lidstaat ten goede kan komen.

—

De zogenoemde saneringsclausule wordt gerechtvaardigd door de aard en de opzet van het belastingstelsel. Ten eerste wordt de saneringsclausule gerechtvaardigd door het beginsel van belastingheffing naar economische draagkracht, ten tweede door de bestrijding van misbruiken, namelijk het verhinderingen van constructies die misbruik opleveren, en ten derde door de objectieve verschillen tussen het verwerven van een schadelijke deelneming en een verwerven van een deelneming ter sanering.