EU tax law WEB Judgment - 22/09/2022 - W (Déductibilité des pertes définitives d’un établissement stable non-résident) - C-538/20

1.2.2021   

HR

Službeni list Europske unije

C 35/25

1.

Treba li članak 43. u vezi s člankom 48. UEZ-a (sada članak 49. u vezi s člankom 54. UFEU-a) tumačiti na način da im se protivi zakonodavstvo države članice, koje rezidentnom društvu zabranjuje da od svoje oporezive dobiti odbije gubitke stalne poslovne jedinice koja se nalazi u drugoj državi članici, ako je društvo, kao prvo, iscrpilo sve mogućnosti odbitka tih gubitaka koje mu pruža pravo te države članice u kojoj se nalazi ta stalna poslovna jedinica, i, kao drugo, putem te stalne poslovne jedinice više ne ostvaruje nikakve prihode, tako da više ne postoji mogućnost da se u toj državi članici u obzir uzmu gubici („konačni” gubici), čak i ako je u slučaju predmetnog zakonodavstva riječ o izuzimanju dobiti i gubitaka na temelju bilateralnog ugovora o izbjegavanju dvostrukog oporezivanja sklopljenog između tih dviju država članica?

2.

U slučaju potvrdnog odgovora na prvo pitanje: treba li članak 43. u vezi s člankom 48. UEZ-a (sada članak 49. u vezi s člankom 54. UFEU-a) tumačiti na način da im se protive i odredbe njemačkog Gewerbesteuergesetza (Zakon o porezu na gospodarsku djelatnost) koje rezidentnom društvu zabranjuju da od svoje oporezive dobiti od obavljanja gospodarske djelatnosti odbije „konačne” gubitke stalne poslovne jedinice, koja se nalazi u drugoj državi članici, opisane u prvom pitanju?

3.

U slučaju potvrdnog odgovora na prvo pitanje: može li u slučaju zatvaranja stalne poslovne jedinice koja se nalazi u drugoj državi članici biti riječi o „konačnim” gubicima opisanim u prvom pitanju premda postoji barem teoretska mogućnost da društvo u toj državi članici ponovno otvori stalnu poslovnu jedinicu s čijom se dobiti eventualno mogu prebiti prijašnji gubici?

4.

U slučaju potvrdnog odgovora na prvo i treće pitanje: uključuju li „konačni” gubici opisani u prvom pitanju koje u obzir treba uzeti država rezidentnosti matičnog društva i one gubitke stalne poslovne jedinice koji se prema pravu države u kojoj se nalazi ta stalna poslovna jedinica mogu najmanje jednom prenijeti u naredno porezno razdoblje?

5.

U slučaju potvrdnog odgovora na prvo i treće pitanje: je li obveza uzimanja u obzir prekograničnih „konačnih” gubitaka ograničena visinom onih iznosa gubitaka koje bi društvo u dotičnoj državi, u kojoj se nalazi stalna poslovna jedinica, moglo iskazati da uzimanje u obzir gubitaka u toj državi nije isključeno?