1.2.2021 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 35/25 |
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 21 października 2020 r. – Finanzamt B / W AG
(Sprawa C-538/20)
(2021/C 35/38)
Język postępowania: niemiecki
Sąd odsyłający
Bundesfinanzhof
Strony w postępowaniu głównym
Strona wnosząca skargę rewizyjną: Finanzamt B
Druga strona postępowania rewizyjnego: W AG
przy udziale: Bundesministerium der Finanzen
Pytania prejudycjalne
1) |
Czy art. 43 WE w związku z art. 48 WE (obecnie art. 49 TFUE w związku z art. 54 TFUE) należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom prawa państwa członkowskiego, które zabraniają spółce będącej rezydentem obniżenia podlegającego opodatkowaniu zysku o straty stałego zakładu położonego w innym państwie członkowskim w sytuacji, w której, po pierwsze, spółka ta wyczerpała wszelkie możliwości odliczenia tych strat, jakie przewiduje prawo państwa członkowskiego, w którym położony jest ten zakład, a po drugie, poprzez ten zakład nie są już uzyskiwane żadne wpływy, w związku z czym nie ma już możliwości uwzględnienia strat w tym państwie członkowskim („ostateczne” straty), również wtedy, gdy odnośne przepisy prawa przewidują wyłączenie zysków i strat na mocy dwustronnej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między oboma państwami członkowskimi? |
2) |
W razie udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi twierdzącej: Czy art. 43 WE w związku z art. 48 WE (obecnie art. 49 TFUE w związku z art. 54 TFUE) należy interpretować w ten sposób, że stoją one przeszkodzie również przepisom Gewerbesteuergesetz (ustawy o podatku od działalności gospodarczej, Niemcy), które zabraniają spółce będącej rezydentem obniżenia podlegającego opodatkowaniu zysku z działalności gospodarczej o „ostateczne” straty, o których mowa w pytaniu pierwszym, poniesione przez stały zakład położony w innym państwie członkowskim? |
3) |
W razie udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi twierdzącej: Czy w przypadku zamknięcia stałego zakładu położonego w innym państwie członkowskim mogą istnieć „ostateczne” straty, o których mowa w pytaniu pierwszym, mimo że istnieje przynajmniej teoretyczna możliwość, że spółka znów otworzy w odnośnym państwie członkowskim stały zakład, którego zyski można by ewentualnie obniżyć o wcześniejsze straty? |
4) |
W razie udzielenia na pytania pierwsze i trzecie odpowiedzi twierdzącej: Czy „ostatecznymi” stratami, o których mowa w pytaniu pierwszym i które podlegają uwzględnieniu przez państwo rezydencji spółki macierzystej, mogą być również te straty stałego zakładu, które w świetle prawa państwa położenia stałego zakładu mogły zostać przynajmniej jeden raz przeniesione na kolejny okres podatkowy? |
5) |
W razie udzielenia na pytania pierwsze i trzecie odpowiedzi twierdzącej: Czy obowiązek uwzględnienia „ostatecznych” strat transgranicznych jest ograniczony pod względem wysokości do kwoty strat, jaką spółka mogłaby określić w odnośnym państwie położenia stałego zakładu, gdyby uwzględnienie strat nie było tam wykluczone? |