Available languages

Taxonomy tags

Info

References in this case

Share

Highlight in text

Go

Προσωρινό κείμενο

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (όγδοο τμήμα)

της 17ης Μαΐου 2023 (*)

«Προδικαστική παραπομπή – Φόρος προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) – Οδηγία 2006/112/ΕΚ – Καθεστώς του περιθωρίου κέρδους – Άρθρο 311 – Έννοια των “μεταχειρισμένων αγαθών” – Οχήματα στο τέλος του κύκλου ζωής τους που πωλούνται για ανταλλακτικά»

Στην υπόθεση C-365/22,

με αντικείμενο αίτηση προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, που υπέβαλε το Cour de cassation (Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, Βέλγιο) με απόφαση της 16ης Μαΐου 2022, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 7 Ιουνίου 2022, στο πλαίσιο της δίκης

IT

κατά

État belge,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (όγδοο τμήμα),

συγκείμενο από τους M. Safjan (εισηγητή), πρόεδρο τμήματος, N. Jääskinen και M. Gavalec, δικαστές,

γενικός εισαγγελέας: L. Medina

γραμματέας: A. Calot Escobar

έχοντας υπόψη την έγγραφη διαδικασία,

λαμβάνοντας υπόψη τις παρατηρήσεις που υπέβαλαν:

–        η Βελγική Κυβέρνηση, εκπροσωπούμενη από τον P. Cottin, τον J.-C. Halleux και την C. Pochet,

–        η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εκπροσωπούμενη από τις F. Clotuche-Duvieusart και J. Jokubauskaitė,

κατόπιν της αποφάσεως που έλαβε, αφού άκουσε τη γενική εισαγγελέα, να εκδικάσει την υπόθεση χωρίς ανάπτυξη προτάσεων,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

1        Η αίτηση προδικαστικής αποφάσεως αφορά την ερμηνεία του άρθρου 311, παράγραφος 1, σημείο 1, της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΕΕ 2006, L 347, σ. 1, στο εξής: οδηγία ΦΠΑ).

2        Η αίτηση αυτή υποβλήθηκε στο πλαίσιο ένδικης διαφοράς μεταξύ του IT και του État belge (Βελγικού Δημοσίου) με αντικείμενο την άρνηση της βελγικής φορολογικής αρχής να εφαρμόσει το καθεστώς του περιθωρίου κέρδους όσον αφορά ορισμένες πωλήσεις αυτοκινήτων οχημάτων τις οποίες πραγματοποίησε ο IT.

 Το νομικό πλαίσιο

 Το δίκαιο της Ένωσης

3        Το άρθρο 311, παράγραφος 1, της οδηγίας ΦΠΑ ορίζει τα εξής:

«Για τους σκοπούς του παρόντος κεφαλαίου και με την επιφύλαξη άλλων κοινοτικών διατάξεων, νοούνται ως:

1)      “μεταχειρισμένα αγαθά”, τα κινητά ενσώματα αγαθά τα οποία είναι δυνατόν να επαναχρησιμοποιηθούν, ως έχουν ή μετά από επισκευή, εκτός των αντικειμένων καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας και εκτός των πολύτιμων μετάλλων ή πολύτιμων λίθων, όπως ορίζονται από τα κράτη μέλη,

[…]

5)      “υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής”, κάθε υποκείμενος στον φόρο ο οποίος, στο πλαίσιο της οικονομικής του δραστηριότητας, αγοράζει ή διαθέτει για τις ανάγκες της επιχείρησής του ή εισάγει με σκοπό την μεταπώλησή τους, μεταχειρισμένα αγαθά ή έργα καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας, είτε ενεργεί για ίδιο λογαριασμό είτε για λογαριασμό τρίτου με βάση σύμβαση παραγγελιοδοχικής αγοράς ή πώλησης,

[…]».

4        Κατά το άρθρο 313, παράγραφος 1, της οδηγίας ΦΠΑ:

«Τα κράτη μέλη εφαρμόζουν στις παραδόσεις μεταχειρισμένων αγαθών και αντικειμένων καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας, τις οποίες πραγματοποιούν υποκείμενοι στον φόρο μεταπωλητές, ειδικό καθεστώς φορολόγησης του περιθωρίου κέρδους που πραγματοποιεί ο υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος υποτμήματος.»

5        Το άρθρο 314 της οδηγίας ΦΠΑ έχει ως ακολούθως:

«Το καθεστώς του περιθωρίου κέρδους ισχύει για τις παραδόσεις μεταχειρισμένων αγαθών και αντικειμένων καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας που πραγματοποιούνται από υποκείμενο στον φόρο μεταπωλητή, εφόσον τα αγαθά αυτά του παραδόθηκαν εντός της Κοινότητας από ένα από τα κατωτέρω πρόσωπα:

α)      πρόσωπο μη υποκείμενο στον φόρο,

β)      άλλον υποκείμενο στον φόρο, εφόσον η παράδοση αυτή του αγαθού απαλλάσσεται από τον φόρο με βάση το άρθρο 136,

γ)      άλλον υποκείμενο στον φόρο, εφόσον η παράδοση αυτή του αγαθού τυγχάνει της απαλλαγής για τις μικρές επιχειρήσεις που προβλέπεται στα άρθρα 282 έως 292 και αφορά αγαθό επένδυσης,

δ)      άλλον υποκείμενο στον φόρο μεταπωλητή, εφόσον η παράδοση του αγαθού από αυτόν τον άλλο υποκείμενο στον φόρο μεταπωλητή έχει υποβληθεί στον ΦΠΑ σύμφωνα με το παρόν ειδικό καθεστώς.»

6        Το άρθρο 315 της οδηγίας ΦΠΑ προβλέπει τα εξής:

«Η βάση επιβολής του φόρου για τις παραδόσεις αγαθών του άρθρου 314 συνίσταται στο περιθώριο κέρδους που πραγματοποιεί ο υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής, μειωμένο κατά το ποσό του ΦΠΑ που αφορά το ίδιο το περιθώριο κέρδους.

Το περιθώριο κέρδους του υποκείμενου στον φόρο μεταπωλητή συνίσταται στη διαφορά μεταξύ της τιμής πώλησης του αντικειμένου από τον υποκείμενο στον φόρο μεταπωλητή και της τιμής αγοράς.»

 Το βελγικό δίκαιο

7        Το άρθρο 58, παράγραφος 4, του code de la taxe sur la valeur ajoutée (κώδικα φόρου προστιθέμενης αξίας) και το άρθρο 1 του arrêté royal no 53, du 23 décembre 1994, relatif au régime particulier d’imposition de la marge bénéficiaire applicable aux biens d’occasion, objets d’art, de collection ou d’antiquité (βασιλικού διατάγματος αριθ. 53, της 23ης Δεκεμβρίου 1994, σχετικά με το ειδικό καθεστώς φορολόγησης του περιθωρίου κέρδους που εφαρμόζεται στα μεταχειρισμένα αγαθά και στα αντικείμενα καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας), μεταφέρουν τα άρθρα 311 και 313 της οδηγίας ΦΠΑ στο βελγικό δίκαιο.

 Η διαφορά της κύριας δίκης και το προδικαστικό ερώτημα

8        Από 1ης Οκτωβρίου 2013, ο IT είναι εγγεγραμμένος στο μητρώο ΦΠΑ για επαγγελματική δραστηριότητα πώλησης μεταχειρισμένων και αχρηστευμένων οχημάτων. Στο πλαίσιο της δραστηριότητας αυτής αγοράζει, μεταξύ άλλων, οχήματα μη δυνάμενα να επισκευαστούν, δηλαδή ολικώς κατεστραμμένα, από ασφαλιστικές επιχειρήσεις και στη συνέχεια τα μεταπωλεί σε τρίτους ως αχρηστευμένα οχήματα ή «για ανταλλακτικά».

9        Το 2015 ο IT υποβλήθηκε σε έλεγχο συνεπεία του οποίου εκδόθηκε σημείωμα τακτοποίησης λόγω παραβάσεων των κανόνων περί έκπτωσης του ΦΠΑ και λόγω παραβάσεων του καθεστώτος του περιθωρίου κέρδους. Βάσει των εθνικών διατάξεων με τις οποίες μεταφέρθηκαν στο εσωτερικό δίκαιο τα άρθρα 311 και 313 της οδηγίας ΦΠΑ, η φορολογική αρχή αποφάσισε να εξαιρέσει από το καθεστώς του περιθωρίου κέρδους τα τιμολόγια που ανέγραφαν τη φράση «αυτοκίνητα που πωλούνται για ανταλλακτικά» ή εκείνα που αφορούσαν αχρηστευμένα οχήματα.

10      Ο IT άσκησε ένδικη προσφυγή κατά της αποφάσεως αυτής υποστηρίζοντας, μεταξύ άλλων, διά παραπομπής στην απόφαση του Δικαστηρίου της 18ης Ιανουαρίου 2017, Sjelle Autogenbrug (C-471/15, EU:C:2017:20), ότι τα οχήματα που πωλούνται «για ανταλλακτικά» εμπίπτουν στην έννοια των «μεταχειρισμένων αγαθών», κατά το άρθρο 311, παράγραφος 1, σημείο 1, της οδηγίας ΦΠΑ.

11      Με απόφαση της 1ης Μαρτίου 2019, το cour d’appel de Liège (εφετείο Λιέγης, Βέλγιο) απέρριψε τους ισχυρισμούς του IT. Επισήμανε ότι η απόφαση της 18ης Ιανουαρίου 2017, Sjelle Autogenbrug (C-471/15, EU:C:2017:20), δεν αφορούσε οχήματα που μεταπωλούνται «για ανταλλακτικά», χωρίς καμία εξατομίκευση των ανταλλακτικών αυτών, όπως εν προκειμένω, αλλά εξαρτήματα τα οποία είχε αφαιρέσει ο ίδιος ο υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής από οχήματα στο τέλος του κύκλου της ζωής τους και τα οποία μεταπώλησε, εν συνεχεία, ως ανταλλακτικά. Ακολούθως, το δικαστήριο αυτό έκρινε ότι έπρεπε να εξεταστεί αν τα επίμαχα στην υπόθεση της κύριας δίκης οχήματα είχαν διατηρήσει τις λειτουργίες τις οποίες διέθεταν εκ κατασκευής ώστε να μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν ως έχουν ή μετά από επισκευή και αν μπορούσαν, κατά συνέπεια, να χαρακτηριστούν ως «μεταχειρισμένα αγαθά», κατά την έννοια του άρθρου 311, παράγραφος 1, σημείο 1, της οδηγίας ΦΠΑ.

12      Κατά το εφετείο, αφενός, τούτο προφανώς δεν ισχύει για τα οχήματα που πωλούνται από τον IT «για ανταλλακτικά», δεδομένου ότι η μνεία «για ανταλλακτικά» αποδεικνύει αντικειμενικά ότι τα οχήματα αυτά, κατ’ αρχήν, δεν μπορούν πλέον να επαναχρησιμοποιηθούν ως έχουν, πρέπει δε να ληφθούν υπόψη οι αντικειμενικές περιστάσεις υπό τις οποίες πραγματοποιήθηκαν οι συναλλαγές μεταπώλησης. Αφετέρου, το εν λόγω δικαστήριο επισήμανε ότι, όσον αφορά τα οχήματα που έχουν αχρηστευθεί εντελώς, αυτά δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως «μεταχειρισμένα αγαθά», δεδομένου ότι δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν εκ νέου έχοντας διατηρήσει τα χαρακτηριστικά που διέθεταν εκ κατασκευής, η δε χρήση τους μπορεί να περιοριστεί μόνο στην αξιοποίηση ορισμένων εξαρτημάτων και υλικών από τα οποία αποτελούνται.

13      Επιληφθέν της αναιρέσεως που άσκησε ο IT κατά της ανωτέρω αποφάσεως ενώπιον του Cour de cassation (Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, Βέλγιο), το αιτούν δικαστήριο διερωτάται αν η ερμηνεία του άρθρου 311, παράγραφος 1, σημείο 1, της οδηγίας ΦΠΑ στην οποία προέβη το εφετείο είναι ορθή.

14      Υπό τις συνθήκες αυτές, το Cour de cassation (Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο) αποφάσισε να αναστείλει την ενώπιόν του διαδικασία και να υποβάλει στο Δικαστήριο το ακόλουθο προδικαστικό ερώτημα:

«Έχει το άρθρο 311, παράγραφος 1, στοιχείο 1, της οδηγίας [ΦΠΑ], την έννοια ότι συνιστούν “μεταχειρισμένα αγαθά” κατά την έννοια της εν λόγω διάταξης αυτοκίνητα οχήματα στο τέλος του κύκλου ζωής τους τα οποία έχει αποκτήσει επιχείρηση πώλησης μεταχειρισμένων και αχρηστευμένων οχημάτων από πρόσωπα που διαλαμβάνονται στο άρθρο 314 της οδηγίας, προκειμένου να τα πωλήσει “για ανταλλακτικά” χωρίς τα οικεία εξαρτήματα να αφαιρεθούν προηγουμένως από τα οχήματα;»

 Επί του προδικαστικού ερωτήματος

15      Με το προδικαστικό ερώτημα, το αιτούν δικαστήριο ζητεί, κατ’ ουσίαν, να διευκρινιστεί αν το άρθρο 311, παράγραφος 1, σημείο 1, της οδηγίας ΦΠΑ έχει την έννοια ότι αυτοκίνητα οχήματα οριστικώς ευρισκόμενα στο τέλος του κύκλου ζωής τους τα οποία έχει αγοράσει επιχείρηση από κάποιο από τα μνημονευόμενα στο άρθρο 314 της οδηγίας ΦΠΑ πρόσωπα και τα οποία προορίζονται να πωληθούν «για ανταλλακτικά», χωρίς τα οικεία εξαρτήματα να έχουν αφαιρεθεί από αυτά, συνιστούν μεταχειρισμένα αγαθά κατά την έννοια της πρώτης από τις διατάξεις αυτές.

16      Προκαταρκτικώς, πρέπει να διευκρινιστεί ότι τόσο από την έκθεση των πραγματικών περιστατικών όσο και από το υποβληθέν ερώτημα προκύπτει ότι ο ΙΤ αγόρασε οχήματα μη δυνάμενα να επισκευαστούν, δηλαδή ολικώς κατεστραμμένα, και, ως εκ τούτου, οχήματα οριστικώς ευρισκόμενα στο τέλος του κύκλου ζωής τους. Υπό τις συνθήκες αυτές και όπως προκύπτει επίσης από την απόφαση περί παραπομπής, τα εν λόγω οχήματα μπορούν να μεταπωληθούν μόνον ως αχρηστευμένα οχήματα ή με σκοπό τη μεταγενέστερη εκμετάλλευση των εξαρτημάτων από τα οποία αποτελούνται («μεταπώληση για ανταλλακτικά») και όχι για να επαναχρησιμοποιηθούν ως έχουν ή για να επισκευαστούν, διευκρινιζομένου ότι το ερώτημα που υπέβαλε το αιτούν δικαστήριο αφορά μόνον την περίπτωση της μεταπώλησης για ανταλλακτικά.

17      Κατόπιν της ανωτέρω προκαταρκτικής διευκρινίσεως, πρέπει να υπομνησθεί ότι, κατά το άρθρο 311, παράγραφος 1, σημείο 1, της οδηγίας περί ΦΠΑ, συνιστούν «μεταχειρισμένα αγαθά» τα «κινητά ενσώματα αγαθά τα οποία είναι δυνατόν να επαναχρησιμοποιηθούν, ως έχουν ή μετά από επισκευή».

18      Συναφώς, το Δικαστήριο έκρινε, αφενός, ότι ο όρος αυτός περιλαμβάνει τα κινητά ενσώματα αγαθά τα οποία είναι δυνατόν να επαναχρησιμοποιηθούν, ως έχουν ή μετά από επισκευή, και τα οποία προέρχονται από άλλο αγαθό στο οποίο ήταν ενσωματωμένα ως συστατικά στοιχεία αυτού και, αφετέρου, ότι ο χαρακτηρισμός «μεταχειρισμένο αγαθό» απαιτεί μόνον το μεταχειρισμένο αγαθό να διατηρεί τις λειτουργίες τις οποίες διέθετε εκ κατασκευής και να μπορεί, ως εκ τούτου, να επαναχρησιμοποιηθεί ως έχει ή μετά από επισκευή (βλ., μεταξύ άλλων, απόφαση της 18ης Ιανουαρίου 2017, Sjelle Autogenbrug, C-471/15, EU:C:2017:20, σκέψεις 31 και 32).

19      Ακολούθως, το Δικαστήριο επισήμανε επίσης ότι η εφαρμογή του καθεστώτος του περιθωρίου κέρδους δεν προϋποθέτει κατ’ ανάγκην ταυτότητα μεταξύ του αγορασθέντος και του πωληθέντος αγαθού. Ειδικότερα, το Δικαστήριο επιβεβαίωσε ότι το καθεστώς αυτό εφαρμόζεται στη μεταπώληση ανταλλακτικών τα οποία ο ίδιος ο υποκείμενος στον φόρο έχει αφαιρέσει από το αγορασθέν όχημα στο τέλος του κύκλου ζωής του, στο μέτρο που ένα αυτοκίνητο όχημα αποτελείται από ένα σύνολο εξαρτημάτων που συναρμολογήθηκαν και τα οποία είναι δυνατόν να αφαιρεθούν και να μεταπωληθούν, ως έχουν ή μετά από επισκευή (βλ., μεταξύ άλλων, απόφαση της 18ης Ιανουαρίου 2017, Sjelle Autogenbrug, C-471/15, EU:C:2017:20, σκέψεις 36 και 37).

20      Είναι αληθές ότι, σε αντίθεση με την υπόθεση επί της οποίας εκδόθηκε η μνημονευθείσα απόφαση, η υπόθεση της κύριας δίκης χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι ο υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής δεν αφαίρεσε τα εξαρτήματα του ευρισκόμενου οριστικώς στο τέλος του κύκλου ζωής του οχήματος το οποίο αγόρασε με σκοπό να τα μεταπωλήσει ο ίδιος, αλλά μεταπώλησε αυτό καθεαυτό το όχημα «για ανταλλακτικά», δηλαδή με σκοπό τη μεταγενέστερη εκμετάλλευση των εξαρτημάτων του ως ανταλλακτικών.

21      Εντούτοις, όπως επισημαίνει κατ’ ουσίαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τις γραπτές παρατηρήσεις της, η ανωτέρω διαφορά δεν είναι ικανή να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η συλλογιστική την οποία υιοθέτησε το Δικαστήριο στην απόφαση της 18ης Ιανουαρίου 2017, Sjelle Autogenbrug (C-471/15, EU:C:2017:20), δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε περίπτωση όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης.

22      Πράγματι, πρέπει να ληφθεί υπόψη το γεγονός, το οποίο επισημάνθηκε στη σκέψη 16 της παρούσας αποφάσεως, ότι τα οχήματα που αγοράζει ένας υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής όπως ο IT ευρίσκονται οριστικώς στο τέλος του κύκλου ζωής τους και, επομένως, δεν μπορούν να μεταπωληθούν με σκοπό την επαναχρησιμοποίηση ή την επισκευή τους. Δοθέντος ότι αυτό καθεαυτό το όχημα, ως κινητό ενσώματο αγαθό, δεν μπορεί, εξ ορισμού, να επαναχρησιμοποιηθεί, ως έχει ή μετά από επισκευή, κατά την έννοια του άρθρου 311, παράγραφος 1, σημείο 1, της οδηγίας ΦΠΑ, προκειμένου να διαπιστωθεί αν το όχημα αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως μεταχειρισμένο αγαθό και, συνακόλουθα, αν μπορεί να υπαχθεί στο καθεστώς του περιθωρίου κέρδους, πρέπει να ληφθούν υπόψη μόνον τα στοιχεία του οχήματος αυτού τα οποία είναι δυνατόν να επαναχρησιμοποιηθούν στο πλαίσιο μεταπωλήσεως από τον υποκείμενο στον φόρο μεταπωλητή σε άλλα πρόσωπα.

23      Ερμηνεία κατά την οποία ένα όχημα που ευρίσκεται οριστικώς στο τέλος του κύκλου ζωής του μπορεί να υπαχθεί στο καθεστώς του περιθωρίου κέρδους ως μεταχειρισμένο αγαθό λόγω του ότι ορισμένα από τα συστατικά στοιχεία του μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν είναι σύμφωνη προς τον σκοπό του καθεστώτος αυτού που συνίσταται, όπως προκύπτει από την αιτιολογική σκέψη 51 της οδηγίας ΦΠΑ, στην αποφυγή, μεταξύ άλλων, της διπλής φορολόγησης που μπορεί να προκύψει εκ του ότι, αφενός, η τιμή πωλήσεως των συστατικών αυτών στοιχείων περιλαμβάνει τον ΦΠΑ επί των εισροών που κατέβαλε κατά την αγορά του οχήματος πρόσωπο το οποίο εμπίπτει στο άρθρο 314 της οδηγίας αυτής και, αφετέρου, ούτε το εν λόγω πρόσωπο ούτε ο υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής είχαν τη δυνατότητα να εκπέσουν το εν λόγω ποσό (πρβλ. απόφαση της 18ης Ιανουαρίου 2017, Sjelle Autogenbrug, C-471/15, EU:C:2017:20, σκέψεις 39 και 40 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).

24      Εν προκειμένω, προκειμένου να εξακριβώσει αν τα οχήματα που μεταπώλησε ο IT μπορούν να υπαχθούν στο καθεστώς του περιθωρίου κέρδους, το αιτούν δικαστήριο θα πρέπει να βεβαιωθεί ότι, σύμφωνα με τη νομολογία που υπομνήσθηκε στη σκέψη 18 της παρούσας αποφάσεως, τα οχήματα αυτά εξακολουθούσαν να περιλαμβάνουν συστατικά στοιχεία που διατηρούσαν τις λειτουργίες τις οποίες διέθεταν εκ κατασκευής ώστε να μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν ως έχουν ή μετά από επισκευή.

25      Επιπλέον, το αιτούν δικαστήριο θα πρέπει να εξακριβώσει ότι τα εν λόγω οχήματα δεν πωλήθηκαν στην πραγματικότητα με σκοπό απλώς να καταστραφούν ή να μεταποιηθούν σε άλλο αντικείμενο. Πράγματι, ένα όχημα του οποίου τα συστατικά στοιχεία που διατηρούν τις λειτουργίες τις οποίες διέθεταν εκ κατασκευής δεν αφαιρούνται από τον αγοραστή για να επαναχρησιμοποιηθούν ως έχουν ή μετά από επισκευή δεν παραμένει στον αρχικό οικονομικό του κύκλο και δεν μπορεί, ως εκ τούτου, να υπαχθεί στο καθεστώς του περιθωρίου κέρδους (πρβλ. απόφαση της 11ης Ιουλίου 2018, E LATS, C-154/17, EU:C:2018:560, σκέψη 34).

26      Στο πλαίσιο της εξακριβώσεως αυτής, το αιτούν δικαστήριο θα πρέπει να λάβει υπόψη όλες τις αντικειμενικές περιστάσεις υπό τις οποίες διενεργήθηκε η μεταπώληση. Πράγματι, από τη νομολογία του Δικαστηρίου προκύπτει ότι οι έννοιες της οδηγίας ΦΠΑ έχουν αντικειμενικό χαρακτήρα και εφαρμόζονται ανεξαρτήτως των σκοπών και των αποτελεσμάτων των οικείων συναλλαγών (απόφαση της 11ης Ιουλίου 2018, E LATS, C-154/17, EU:C:2018:560, σκέψη 35 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).

27      Μολονότι η συνεκτίμηση της προθέσεως του υποκείμενου στον φόρο που μετέχει στη συναλλαγή είναι, πλην εξαιρετικών περιπτώσεων, αντίθετη προς τους σκοπούς του κοινού συστήματος ΦΠΑ, το αιτούν δικαστήριο θα μπορεί, αντιθέτως, να λάβει υπόψη αντικειμενικά στοιχεία, όπως η παρουσίαση και η κατάσταση των οχημάτων, το αντικείμενο της συμβάσεως, η αξία στην οποία πωλήθηκαν τα οχήματα αυτά, η μέθοδος τιμολογήσεως ή ακόμη και η οικονομική δραστηριότητα του προσώπου που αγόρασε τα εν λόγω οχήματα (πρβλ. απόφαση της 11ης Ιουλίου 2018, E LATS, C-154/17, EU:C:2018:560, σκέψεις 36 και 37 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).

28      Λαμβανομένων υπόψη των προεκτεθέντων, στο υποβληθέν ερώτημα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι το άρθρο 311, παράγραφος 1, σημείο 1, της οδηγίας ΦΠΑ έχει την έννοια ότι αυτοκίνητα οχήματα οριστικώς ευρισκόμενα στο τέλος του κύκλου ζωής τους τα οποία έχει αγοράσει επιχείρηση από κάποιο από τα μνημονευόμενα στο άρθρο 314 της οδηγίας αυτής πρόσωπα και τα οποία προορίζονται να πωληθούν «για ανταλλακτικά» χωρίς τα οικεία εξαρτήματα να έχουν αφαιρεθεί από αυτά συνιστούν μεταχειρισμένα αγαθά κατά την έννοια του άρθρου 311, παράγραφος 1, σημείο 1, της εν λόγω οδηγίας όταν, αφενός, εξακολουθούν να περιλαμβάνουν εξαρτήματα που διατηρούν τις λειτουργίες τις οποίες διέθεταν εκ κατασκευής ώστε να μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν ως έχουν ή μετά από επισκευή και, αφετέρου, αποδεικνύεται ότι τα οχήματα αυτά έχουν παραμείνει στον αρχικό οικονομικό τους κύκλο λόγω μιας τέτοιας επαναχρησιμοποιήσεως των εξαρτημάτων.

 Επί των δικαστικών εξόδων

29      Δεδομένου ότι η παρούσα διαδικασία έχει ως προς τους διαδίκους της κύριας δίκης τον χαρακτήρα παρεμπίπτοντος που ανέκυψε ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου, σ’ αυτό εναπόκειται να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων. Τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν όσοι υπέβαλαν παρατηρήσεις στο Δικαστήριο, πλην των ως άνω διαδίκων, δεν αποδίδονται.

Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) αποφαίνεται:

Το άρθρο 311, παράγραφος 1, σημείο 1, της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας,

έχει την έννοια ότι

αυτοκίνητα οχήματα οριστικώς ευρισκόμενα στο τέλος του κύκλου ζωής τους τα οποία έχει αγοράσει επιχείρηση από κάποιο από τα μνημονευόμενα στο άρθρο 314 της οδηγίας αυτής πρόσωπα και τα οποία προορίζονται να πωληθούν «για ανταλλακτικά» χωρίς τα οικεία εξαρτήματα να έχουν αφαιρεθεί από αυτά συνιστούν μεταχειρισμένα αγαθά κατά την έννοια του άρθρου 311, παράγραφος 1, σημείο 1, της εν λόγω οδηγίας όταν, αφενός, εξακολουθούν να περιλαμβάνουν εξαρτήματα που διατηρούν τις λειτουργίες τις οποίες διέθεταν εκ κατασκευής ώστε να μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν ως έχουν ή μετά από επισκευή και, αφετέρου, αποδεικνύεται ότι τα οχήματα αυτά έχουν παραμείνει στον αρχικό οικονομικό τους κύκλο λόγω μιας τέτοιας επαναχρησιμοποιήσεως των εξαρτημάτων.

(υπογραφές)

*      Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική.