Available languages

Taxonomy tags

Info

References in this case

Share

Highlight in text

Go

Προσωρινό κείμενο

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ένατο τμήμα)

της 18ης Ιανουαρίου 2024 (*)

«Προδικαστική παραπομπή – Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) – Οδηγία 2006/112/EΚ – Άρθρο 30, πρώτο εδάφιο – Άρθρο 60 – Άρθρο 71, παράγραφος 1 – Τόπος των φορολογητέων πράξεων – Αγαθά που εισέρχονται στο τελωνειακό έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ένα πρώτο κράτος μέλος κατά παράβαση των τελωνειακών κανόνων και στη συνέχεια μεταφέρονται σε δεύτερο κράτος μέλος – Τόπος γενέσεως του ΦΠΑ κατά την εισαγωγή – Εθνική διάταξη που παραπέμπει στην τελωνειακή νομοθεσία της Ένωσης»

Στην υπόθεση C-791/22,

με αντικείμενο αίτηση προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, που υπέβαλε το Finanzgericht Hamburg (φορολογικό δικαστήριο Αμβούργου, Γερμανία) με απόφαση της 6ης Δεκεμβρίου 2022, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 28 Δεκεμβρίου 2022, στο πλαίσιο της δίκης

G.A.

κατά

Hauptzollamt Braunschweig,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (ένατο τμήμα),

συγκείμενο από τους O. Spineanu-Matei (εισηγήτρια), πρόεδρο τμήματος, J.-C. Bonichot και L. S. Rossi, δικαστές,

γενική εισαγγελέας: T. Ćapeta

γραμματέας: A. Calot Escobar

έχοντας υπόψη την έγγραφη διαδικασία,

λαμβάνοντας υπόψη τις παρατηρήσεις που υπέβαλαν:

–        ο G.A., εκπροσωπούμενος από τον A. Fetzer, Rechtsanwalt,

–        η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εκπροσωπούμενη από τον F. Behre και τις J. Jokubauskaitė και M. Salyková,

κατόπιν της αποφάσεως που έλαβε, αφού άκουσε τη γενική εισαγγελέα, να εκδικάσει την υπόθεση χωρίς ανάπτυξη προτάσεων,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

1        Η αίτηση προδικαστικής αποφάσεως αφορά την ερμηνεία των άρθρων 30 και 60 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΕΕ 2006, L 347, σ. 1).

2        Η αίτηση αυτή υποβλήθηκε στο πλαίσιο ένδικης διαφοράς μεταξύ του G.A. και του Hauptzollamt Braunschweig (κεντρικού τελωνείου Braunschweig, Γερμανία) σχετικά με την επιβολή φόρου προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) για την παράτυπη εισαγωγή τσιγάρων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

 Το νομικό πλαίσιο

 Το δίκαιο της Ένωσης

 Η οδηγία 2006/112

3        Κατά το άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο δʹ, της οδηγίας 2006/112, στον ΦΠΑ υπόκεινται, μεταξύ άλλων, οι ακόλουθες πράξεις:

«[...]

δ)      οι εισαγωγές αγαθών.»

4        Το άρθρο 30, πρώτο εδάφιο, της οδηγίας ορίζει τα εξής:

«Ως “εισαγωγή αγαθών” νοείται η είσοδος, στο εσωτερικό της [Ευρωπαϊκής Ένωσης], αγαθού που δεν έχει τεθεί σε ελεύθερη κυκλοφορία κατά την έννοια του άρθρου [29] της Συνθήκης [ΛΕΕ].»

5        Ο τίτλος V της οδηγίας, ο οποίος επιγράφεται «Τόπος των φορολογητέων πράξεων», περιλαμβάνει το κεφάλαιο 4, με τίτλο «Τόπος εισαγωγής αγαθών», στο οποίο περιέχεται το άρθρο 60 που προβλέπει τα εξής:

«Η εισαγωγή αγαθών πραγματοποιείται στο κράτος μέλος στο έδαφος του οποίου βρίσκονται τα αγαθά κατά τον χρόνο εισόδου τους στην [Ένωση].»

6        Ο τίτλος VI της ίδιας οδηγίας, ο οποίος επιγράφεται «Γενεσιουργός αιτία και απαιτητό του φόρου», περιλαμβάνει το κεφάλαιο 4, με τίτλο «Εισαγωγές αγαθών», το οποίο περιέχει το άρθρο 70 που έχει ως εξής:

«Η γενεσιουργός αιτία επέρχεται και ο φόρος καθίσταται απαιτητός κατά το χρόνο πραγματοποίησης της εισαγωγής αγαθών.»

7        Στο ίδιο κεφάλαιο 4, το άρθρο 71 της οδηγίας 2006/112 ορίζει τα εξής:

«1.      Εφόσον τα αγαθά υπάγονται, από το χρόνο της εισόδου τους στο εσωτερικό της [Ένωσης], σε ένα από τα καθεστώτα ή τις καταστάσεις που προβλέπονται στα άρθρα 156, 276 και 277 ή σε καθεστώς προσωρινής εισαγωγής με πλήρη απαλλαγή από εισαγωγικούς δασμούς ή σε καθεστώς εξωτερικής διαμετακόμισης, η γενεσιουργός αιτία επέρχεται και ο φόρος καθίσταται απαιτητός μόνο κατά το χρόνο κατά τον οποίο τα αγαθά εξέρχονται από τα εν λόγω καθεστώτα ή καταστάσεις.

Εφόσον, ωστόσο, τα εισαγόμενα αγαθά υπόκεινται σε δασμούς, [...] η γενεσιουργός αιτία επέρχεται και ο φόρος καθίσταται απαιτητός κατά το χρόνο που επέρχεται η γενεσιουργός αιτία και καθίστανται απαιτητές οι εν λόγω επιβαρύνσεις.

2.      Σε περίπτωση που τα εισαγόμενα αγαθά δεν υπόκεινται σε καμία από τις επιβαρύνσεις που αναφέρονται στην παράγραφο 1, δεύτερο εδάφιο, τα κράτη μέλη εφαρμόζουν, όσον αφορά τη γενεσιουργό αιτία και το απαιτητό του φόρου, τις διατάξεις που ισχύουν ήδη για τους δασμούς.»

 Ο τελωνειακός κώδικας

8        Το άρθρο 202 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (ΕΕ 1992, L 302, σ. 1), όπως έχει τροποποιηθεί με τον κανονισμό (ΕΚ) 2700/2000 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Νοεμβρίου 2000 (ΕΕ 2000, L 311, σ. 17) (στο εξής: τελωνειακός κώδικας), ορίζει τα ακόλουθα:

«1.      Τελωνειακή οφειλή κατά την εισαγωγή γεννάται:

α)      από την παράτυπη εισαγωγή στο τελωνειακό έδαφος της [Ένωσης] εμπορεύματος υποκείμενου σε εισαγωγικούς δασμούς

[...]

Κατά την έννοια του παρόντος άρθρου, θεωρείται ως “παράτυπη εισαγωγή” κάθε εισαγωγή κατά παράβαση των διατάξεων των άρθρων 38 έως 41 και του άρθρου 177 δεύτερη περίπτωση.

2.      Η τελωνειακή οφειλή γεννάται τη στιγμή της παράτυπης εισαγωγής.

3.      Οφειλέτες είναι:

–      το πρόσωπο που ενήργησε την παράτυπη εισαγωγή,

–      τα πρόσωπα τα οποία συνήργησαν σ’ αυτήν, ενώ γνώριζαν ή όφειλαν εύλογα να γνωρίζουν ότι ήταν παράτυπη, καθώς και

–      τα πρόσωπα που απέκτησαν ή κατείχαν το εν λόγω εμπόρευμα και γνώριζαν ή λογικά όφειλαν να γνωρίζουν, τη στιγμή της απόκτησης ή παραλαβής του, ότι επρόκειτο για εμπόρευμα που έχει εισαχθεί αντικανονικά.»

9        Το άρθρο 215 του κώδικα όριζε στην παράγραφο 4 τα εξής:

«Εάν η τελωνειακή αρχή διαπιστώσει ότι γεννήθηκε τελωνειακή οφειλή, δυνάμει του άρθρου 202, σε άλλο κράτος μέλος, η τελωνειακή οφειλή θεωρείται ότι γεννήθηκε στο κράτος μέλος στο οποίο διαπιστώθηκε η γένεσή της, εφόσον το ύψος της οφειλής δεν υπερβαίνει τα 5 000 ευρώ.»

 Το γερμανικό δίκαιο

10      Το άρθρο 21, παράγραφος 2, του Umsatzsteuergesetz (νόμου περί φόρου κύκλου εργασιών), της 21ης Φεβρουαρίου 2005 (BGBl. 2005 I, σ. 386), ορίζει τα εξής:

«Οι τελωνειακοί κανόνες εφαρμόζονται κατ’ αναλογίαν στον φόρο κύκλου εργασιών κατά την εισαγωγή·

[...]».

 Η διαφορά της κύριας δίκης και το προδικαστικό ερώτημα

11      Ο G.A., κάτοικος Πολωνίας, αγόρασε στις 29 Σεπτεμβρίου 2012 σε αγορά του κράτους μέλους αυτού συνολικά 43 760 τσιγάρα, των οποίων οι συσκευασίες έφεραν μόνον ουκρανικά και λευκορωσικά φορολογικά σήματα. Χωρίς, δε, να ενημερώσει τις τελωνειακές αρχές, μετέφερε τα τσιγάρα αυτά στην περιοχή του Braunschweig (Γερμανία), όπου τα παρέδωσε σε Γερμανό αγοραστή στις 2 Οκτωβρίου 2012. Ο G.A. συνελήφθη και τα τσιγάρα κατασχέθηκαν και στη συνέχεια καταστράφηκαν.

12      Εκτιμώντας ότι τα τσιγάρα είχαν εισαχθεί παρατύπως στο τελωνειακό έδαφος της Ένωσης, το Hauptzollamt Braunschweig (κεντρικό τελωνείο Braunschweig, Γερμανία) έκρινε ότι είχε γεννηθεί τελωνειακή οφειλή, σύμφωνα με το άρθρο 202, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του τελωνειακού κώδικα, και ότι οφειλέτης ήταν ο G.A. βάσει του άρθρου 202, παράγραφος 3, τρίτη περίπτωση, του κώδικα αυτού. Το ίδιο τελωνείο έκρινε επίσης ότι, σύμφωνα με το άρθρο 21, παράγραφος 2, του νόμου περί φόρου κύκλου εργασιών, ο ΦΠΑ κατά την εισαγωγή είχε γεννηθεί στη Γερμανία. Ως εκ τούτου, στις 3 Φεβρουαρίου 2015, εξέδωσε πράξη επιβολής ΦΠΑ ύψους 2 006,38 ευρώ.

13      Κατά της εν λόγω πράξης επιβολής φόρου ο G.A. άσκησε διοικητική προσφυγή, η οποία δεν ευδοκίμησε, και στη συνέχεια προσφυγή ακυρώσεως ενώπιον του Finanzgericht Hamburg (φορολογικού δικαστηρίου Αμβούργου, Γερμανία), αιτούντος δικαστηρίου.

14      Δεδομένου ότι η διαφορά της οποίας έχει επιληφθεί αφορά, μεταξύ άλλων, το ζήτημα αν ο επίμαχος ΦΠΑ κατά την εισαγωγή γεννήθηκε στη Γερμανία, το αιτούν δικαστήριο διερωτάται ως προς τους κρίσιμους εν προκειμένω κανόνες για τον προσδιορισμό του τόπου γενέσεως του φόρου αυτού.

15      Το εν λόγω δικαστήριο θεωρεί ως τόπο εισαγωγής των τσιγάρων την Πολωνία, δεδομένου ότι στο έδαφος αυτού του κράτους μέλους εισήλθαν τα τσιγάρα στο κύκλωμα οικονομικών συναλλαγών της Ένωσης. Κατά συνέπεια, οι γερμανικές τελωνειακές αρχές δεν είναι αρμόδιες για τον προσδιορισμό και την είσπραξη του ΦΠΑ κατά την εισαγωγή παρά μόνον εάν θεωρηθεί ότι ο φόρος αυτός γεννήθηκε στη Γερμανία βάσει πλάσματος δικαίου όσον αφορά τον τόπο γενέσεώς του. Το αιτούν δικαστήριο εξηγεί ότι το άρθρο 21, παράγραφος 2, του νόμου περί φόρου κύκλου εργασιών προβλέπει την κατ’ αναλογίαν εφαρμογή του άρθρου 215, παράγραφος 4, του τελωνειακού κώδικα, το οποίο ορίζει ότι η τελωνειακή οφειλή θεωρείται ότι γεννήθηκε στο κράτος μέλος στο οποίο διαπιστώθηκε η γένεσή της, εφόσον το ύψος της δεν υπερβαίνει τα 5 000 ευρώ. Τούτου δοθέντος, το αιτούν δικαστήριο διατηρεί αμφιβολίες ως προς το αν η διάταξη αυτή είναι σύμφωνη με την οδηγία 2006/112.

16      Συναφώς, το αιτούν δικαστήριο εκτιμά ότι η παραπομπή του άρθρου 71, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 2006/112 στην τελωνειακή νομοθεσία δεν αφορά τον τόπο γενέσεως της οφειλής ΦΠΑ. Αφενός, θεωρεί ότι η διάταξη αυτή δεν παραπέμπει στην τελωνειακή νομοθεσία για όλες τις προϋποθέσεις γενέσεως του ΦΠΑ. Αφετέρου, εκτιμά ότι ο τόπος εισαγωγής λαμβάνεται υπόψη από τα άρθρα 60 και 61 της οδηγίας 2006/112 για τον προσδιορισμό του τόπου των πράξεων που υπόκεινται σε ΦΠΑ.

17      Υπ’ αυτές τις συνθήκες, το Finanzgericht Hamburg (φορολογικό δικαστήριο Αμβούργου) αποφάσισε να αναστείλει τη διαδικασία και να υποβάλει στο Δικαστήριο τα ακόλουθα προδικαστικά ερωτήματα:

«Είναι αντίθετη προς την οδηγία [2006/112], και ιδίως προς τα άρθρα 30 και 60 αυτής, εθνική ρύθμιση κράτους μέλους σύμφωνα με την οποία το άρθρο 215, παράγραφος 4, του [τελωνειακού κώδικα] εφαρμόζεται κατ’ αναλογίαν επί του ΦΠΑ κατά την εισαγωγή;»

 Επί του προδικαστικού ερωτήματος

18      Με το προδικαστικό ερώτημα, το αιτούν δικαστήριο ζητεί, κατ’ ουσίαν, να διευκρινιστεί αν το άρθρο 30, πρώτο εδάφιο, το άρθρο 60 και το άρθρο 71, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 2006/112 έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση σύμφωνα με την οποία το άρθρο 215, παράγραφος 4, του τελωνειακού κώδικα εφαρμόζεται κατ’ αναλογίαν στον ΦΠΑ κατά την εισαγωγή όσον αφορά τον προσδιορισμό του τόπου γενέσεώς του.

19      Όσον αφορά την εισαγωγή αγαθών, το άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο δʹ, της οδηγίας 2006/112 ορίζει ότι αυτή συνιστά πράξη υποκείμενη στον ΦΠΑ. Το άρθρο 30, πρώτο εδάφιο, της οδηγίας ορίζει την εισαγωγή αγαθών ως την είσοδο στο εσωτερικό της Ένωσης αγαθού που δεν έχει τεθεί σε ελεύθερη κυκλοφορία κατά την έννοια του άρθρου 29 ΣΛΕΕ.

20      Το άρθρο 60 της ίδιας οδηγίας ορίζει ότι η εισαγωγή πραγματοποιείται στο κράτος μέλος στο έδαφος του οποίου βρίσκεται το αγαθό κατά τον χρόνο εισόδου του στην Ένωση.

21      Κατά το άρθρο 70 της οδηγίας, η γενεσιουργός αιτία του ΦΠΑ επέρχεται και ο φόρος καθίσταται απαιτητός κατά τον χρόνο πραγματοποίησης της εισαγωγής αγαθών.

22      Ωστόσο, κατά το άρθρο 71, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 2006/112, σε περίπτωση που τα εισαγόμενα αγαθά υπόκεινται σε δασμούς, τότε η γενεσιουργός αιτία επέρχεται και ο φόρος καθίσταται απαιτητός κατά τον χρόνο που επέρχεται η γενεσιουργός αιτία και καθίστανται απαιτητές οι εν λόγω επιβαρύνσεις.

23      Συναφώς, το Δικαστήριο έχει κρίνει ότι το εν λόγω άρθρο 71, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 2006/112 επιτρέπει στα κράτη μέλη να συναρτούν τη γενεσιουργό αιτία και το απαιτητό του ΦΠΑ κατά την εισαγωγή προς τη γενεσιουργό αιτία και το απαιτητό των δασμών. Ο σύνδεσμος αυτός εξηγείται από το γεγονός ότι ο ΦΠΑ κατά την εισαγωγή και οι τελωνειακοί δασμοί παρουσιάζουν παρεμφερή ουσιώδη χαρακτηριστικά, δεδομένου ότι γενεσιουργός αιτία αμφοτέρων είναι το γεγονός της εισαγωγής των εμπορευμάτων στην Ένωση και της ένταξής τους, στη συνέχεια, στο κύκλωμα οικονομικών συναλλαγών των κρατών μελών [απόφαση της 8ης Σεπτεμβρίου 2022, Hauptzollamt Hamburg (Τόπος γενέσεως του ΦΠΑ – II), C-368/21, EU:C:2022:647, σκέψη 25 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία].

24      Προκειμένου να διαπιστωθεί αν ο σύνδεσμος που εισάγει το άρθρο 71, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 2006/112 μεταξύ της τελωνειακής νομοθεσίας και της νομοθεσίας περί ΦΠΑ ισχύει ειδικότερα και όσον αφορά τον τόπο εισαγωγής αγαθών υποκείμενων σε ΦΠΑ κατά την εισαγωγή, πρέπει να εξεταστεί το περιεχόμενο της παραπομπής της διάταξης αυτής στην τελωνειακή νομοθεσία.

25      Συναφώς, αφενός, διαπιστώνεται ότι το γράμμα του άρθρου 71, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 2006/112 αναφέρεται μόνο στον χρόνο κατά τον οποίον επέρχεται η γενεσιουργός αιτία και καθίσταται απαιτητός ο ΦΠΑ. Δεν προβλέπει παραπομπή στην τελωνειακή νομοθεσία όσον αφορά τον τόπο εισαγωγής.

26      Επομένως, κατά γραμματική ερμηνεία, η παραπομπή στην τελωνειακή νομοθεσία αφορά μόνον τον προσδιορισμό του χρόνου επέλευσης της γενεσιουργού αιτίας και του απαιτητού του ΦΠΑ και όχι τον προσδιορισμό του τόπου εισαγωγής.

27      Αφετέρου, όσον αφορά το πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται το άρθρο 71, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 2006/112, επισημαίνεται ότι η διάταξη αυτή εντάσσεται στον τίτλο VI της οδηγίας, ο οποίος αναφέρεται στη «[γ]ενεσιουργό αιτία και [στο] απαιτητό του φόρου». Αντιθέτως, το άρθρο 60 της οδηγίας περιέχεται στον τίτλο V αυτής, ο οποίος αφορά ειδικώς τον «[τόπο] των φορολογητέων πράξεων» και, ειδικότερα, στο κεφάλαιο 4 του τίτλου αυτού, το οποίο επιγράφεται «Τόπος εισαγωγής αγαθών».

28      Από το σύνολο των στοιχείων αυτών προκύπτει ότι το άρθρο 71, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 2006/112 έχει την έννοια ότι δεν καθιερώνει γενικό σύνδεσμο μεταξύ της οδηγίας 2006/112 και του τελωνειακού κώδικα και, ειδικότερα, δεν προσδιορίζει τον τόπο εισαγωγής των αγαθών για τη φορολόγησή τους με ΦΠΑ.

29      Η ερμηνεία αυτή επιρρωννύεται από τη νομολογία του Δικαστηρίου.

30      Βεβαίως, το Δικαστήριο έχει κρίνει ότι, λαμβανομένου υπόψη του παραλληλισμού μεταξύ του ΦΠΑ κατά την εισαγωγή και των τελωνειακών δασμών, ο οποίος επιβεβαιώνεται από το άρθρο 71, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 2006/112 (πρβλ. απόφαση της 10ης Ιουλίου 2019, Federal Express Corporation Deutsche Niederlassung, C-26/18, EU:C:2019:579, σκέψη 41), πέραν της τελωνειακής οφειλής, μπορεί να επιβληθεί και υποχρέωση καταβολής ΦΠΑ, εάν, βάσει της παράνομης συμπεριφοράς που προκάλεσε τη γένεση της τελωνειακής οφειλής, ήταν δυνατό να συναχθεί τεκμήριο ότι τα επίμαχα εμπορεύματα εισήλθαν στο κύκλωμα οικονομικών συναλλαγών της Ένωσης και ότι μπόρεσαν με τον τρόπο αυτόν να αναλωθούν, ώστε να στοιχειοθετείται η γενεσιουργός αιτία του ΦΠΑ [απόφαση της 8ης Σεπτεμβρίου 2022, Hauptzollamt Hamburg (Τόπος γενέσεως του ΦΠΑ – II), C-368/21, EU:C:2022:647, σκέψη 26 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία].

31      Ωστόσο, το τεκμήριο αυτό μπορεί να ανατραπεί εάν αποδειχθεί ότι, παρά τις παραβάσεις της τελωνειακής νομοθεσίας που συνεπάγονται τη γένεση τελωνειακής οφειλής κατά την εισαγωγή στο κράτος μέλος στο οποίο διαπράχθηκαν, το αγαθό εισήχθη στο κύκλωμα οικονομικών συναλλαγών της Ένωσης στο έδαφος άλλου κράτους μέλους, στο οποίο και προοριζόταν για κατανάλωση. Στην περίπτωση αυτή, η γενεσιουργός αιτία του ΦΠΑ κατά την εισαγωγή επέρχεται σε αυτό το άλλο κράτος μέλος [απόφαση της 8ης Σεπτεμβρίου 2022, Hauptzollamt Hamburg (Τόπος γενέσεως του ΦΠΑ – II), C-368/21, EU:C:2022:647, σκέψη 27 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία].

32      Τέλος, πρέπει να υπογραμμιστεί η σημασία της αρχής της φορολογικής εδαφικότητας που έχει εφαρμογή στον ΦΠΑ. Πράγματι, σε αντίθεση με τους τελωνειακούς δασμούς, οι οποίοι περιέρχονται στην Ένωση ανεξαρτήτως του κράτους μέλους που τους εισπράττει, τα έσοδα που συνδέονται με τον ΦΠΑ κατά την εισαγωγή ανήκουν, σύμφωνα με την αρχή αυτή, στο κράτος μέλος στο οποίο πραγματοποιείται η τελική κατανάλωση (πρβλ. απόφαση της 27ης Σεπτεμβρίου 2007, Collée, C-146/05, EU:C:2007:549, σκέψη 37).

33      Εν προκειμένω, σύμφωνα με τα στοιχεία της αιτήσεως προδικαστικής αποφάσεως, τα επίμαχα στην κύρια δίκη τσιγάρα εισήλθαν στο κύκλωμα οικονομικών συναλλαγών της Ένωσης στην Πολωνία όπου και προορίζονταν για κατανάλωση, πράγμα το οποίο εναπόκειται πάντως στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει, λαμβάνοντας υπόψη, μεταξύ άλλων, την ποσότητα των παρανόμως εισαχθέντων στην Ένωση εμπορευμάτων και τον τρόπο με τον οποίον αυτά αγοράστηκαν και στη συνέχεια μεταβιβάστηκαν. Επομένως, σύμφωνα με τη νομολογία που υπενθυμίζεται στη σκέψη 30 της παρούσας απόφασης, ως τόπος γενέσεως του ΦΠΑ κατά την εισαγωγή επί των τσιγάρων αυτών θα πρέπει να θεωρηθεί η Πολωνία.

34      Ο προσδιορισμός του τόπου εισαγωγής ενός αγαθού διά της εφαρμογής όχι των διατάξεων της οδηγίας 2006/112, αλλά, κατ’ αναλογίαν, του άρθρου 215, παράγραφος 4, του τελωνειακού κώδικα θα συνεπαγόταν ότι, σε μια τέτοια περίπτωση, τα έσοδα που συνδέονται με τον ΦΠΑ κατά την εισαγωγή θα περιέρχονταν στο κράτος μέλος στο οποίο διαπιστώθηκε η γένεση της τελωνειακής οφειλής δυνάμει του πλάσματος δικαίου που καθιερώνει η διάταξη αυτή, ήτοι στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, πράγμα αντίθετο προς το περιεχόμενο της αρχής της φορολογικής εδαφικότητας στον τομέα του ΦΠΑ.

35      Συναφώς, πρέπει ακόμη να τονιστεί ότι, αν το αιτούν δικαστήριο διαπίστωνε ότι τα επίμαχα στην κύρια δίκη τσιγάρα προορίζονταν για κατανάλωση στην Πολωνία, η αρμόδια γερμανική αρχή θα ήταν υποχρεωμένη να διαβιβάσει, χωρίς προηγούμενη αίτηση, τις πληροφορίες σχετικά με την κατάσχεση των τσιγάρων αυτών στην αρμόδια πολωνική αρχή, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 13, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 904/2010 του Συμβουλίου, της 7ης Οκτωβρίου 2010, για τη διοικητική συνεργασία και την καταπολέμηση της απάτης στον τομέα του φόρου προστιθέμενης αξίας (αναδιατύπωση) (ΕΕ 2010, L 268, σ. 1), προκειμένου, μεταξύ άλλων, να αποσοβηθεί ο κίνδυνος απώλειας φορολογικών εσόδων στο άλλο αυτό κράτος μέλος.

36      Κατόπιν όλων των ανωτέρω, στο υποβληθέν ερώτημα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι το άρθρο 30, πρώτο εδάφιο, το άρθρο 60 και το άρθρο 71, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 2006/112 έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση σύμφωνα με την οποία το άρθρο 215, παράγραφος 4, του τελωνειακού κώδικα εφαρμόζεται κατ’ αναλογίαν στον ΦΠΑ κατά την εισαγωγή, όσον αφορά τον προσδιορισμό του τόπου γενέσεώς του.

 Επί των δικαστικών εξόδων

37      Δεδομένου ότι η παρούσα διαδικασία έχει ως της της διαδίκους της κύριας δίκης τον χαρακτήρα παρεμπίπτοντος που ανέκυψε ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου, σ’ αυτό εναπόκειται να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων. Τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν όσοι υπέβαλαν παρατηρήσεις στο Δικαστήριο, πλην των ως άνω διαδίκων, δεν αποδίδονται.

Για της λόγους της, το Δικαστήριο (ένατο τμήμα) αποφαίνεται:

Το άρθρο 30, πρώτο εδάφιο, το άρθρο 60 και το άρθρο 71, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας,

έχουν την έννοια ότι:

αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση σύμφωνα με την οποία το άρθρο 215, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 2700/2000 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Νοεμβρίου 2000, εφαρμόζεται κατ’ αναλογίαν στον φόρο προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) κατά την εισαγωγή, όσον αφορά τον προσδιορισμό του τόπου γενέσεώς του.

(υπογραφές)

*      Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική.